Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.MEIJUNOPUSZCZADOM
Meijunwstyczniu1949rokuopuściłastaremiastoChun’an,
mniejwięcejkrótkopozatonięciuliniowcaTaiping[1].
Miaładopierodwadzieściaczterylata,krótkie,modneiszykowne
kręconewłosypotrwałejondulacji,nanogachdobredopodróży
butynapłaskiejpodeszwie,wramionachtuliłatłuściutkie
niemowlę.Dwóchordynansówmiałoeskortowaćmatkęidziecko
doChangzhouwprowincjiJiangsu,gdziemążMeijunbyłdowódcą
stacjonującejtamżandarmerii[2].
Tojużbyłczaschaosuwojny,Meijunwpośpiechuruszyła
wdrogę,tużprzedwyjazdempowiedziałamatcezwyczajniejedno
zdanie:
–Szybkowrócę.Przekroczyłaprógdomuinieodwróciłasięani
razu,choćwiedziała,żechudaisłabamatka,zeskrępowanymi
stopami,stojącprzydrzwiachstaregodomu,patrzyjakodchodzi.
MeijunniewieleteżpatrzyłanamiastoChun’an.
Staredomyzgłębokimidziedzińcami,rozbrzmiewającestukotem
konikamienneulice,jakileżącezastarymibudynkamizakolerzeki
Xin’anzwodątakkrystalicznieczystą,żewidaćdno,towszystko
byłodlaMeijuntakwiecznieniezmiennejakksiężycigwiazdy.
Rzeczzupełnieoczywista,żekiedyznównastałyczasychaosu,nie
musiszprzecieżżegnaćsięzksiężycemigwiazdami.
Człowiekmożeumrzeć,rodzinamożesięrozpaść,dynastiamoże
upaść,aleczymiastomożezniknąć?Tymbardziej,żetenChun’an
miałjużhistorięliczącąpółtoratysiącalat.Meijunnigdyniebyła
osobąsentymentalną,byłamądra,zdecydowanaistanowcza.
Wszyscywmieściewiedzieli,żetadziewczynaodYingówjest
niezła,mającsiedemnaścielatpotrafiłasamazawieźćłodzią
zChun’anudoHangzhoupowierzonejejopiecetowarynahandel.
Pewnegorazu,wdrodzepowrotnejposkończonymtargu,pewien
człowiekzestarszegopokoleniarodzinyZhangzaładowałłódź
pobrzegisolą.WpołowiedrogipowrotnejzHangzhou
