Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tabelanr1.Medycznyispołecznymodelniepełnosprawnościwszkole
Dzieckojestniesprawne
Diagnoza
Etykietowanie
Skupienieuwaginauszkodzeniu
Programterapiijestnarzuconyimonitorowany
Segregacjaialternatywneusługi
Zwykłepotrzebyograniczane
Osiągnięcienormylubekskluzja
Społeczeństwopozostajeniezmienione
Modelmedyczny
Dzieckojestwartością
Mocnestronyipotrzebyokreśloneprzezsiebieiinnych
Identyfikacjabarierirozwiązańsłużącychrozwojowi
Zaprojektowanieprogramu
Zasobysądostarczaneprzezzwykłeusługi
Szkolenierodzicówiprofesjonalistów
Pielęgnowaniepartnerstwa
Akceptowanezróżnicowanie
Społeczeństwoewoluuje
Modelspołeczny
Źródło:R.Rieser,TheStruggleforInclusion.TheGrowthofaMovement[w:]DisabilityPoliticsandTheStruggleforChange,ed.
L.Barton,Routledge,TaylorandFrancisGroup,London–NewYork2013.
Mimożesamowsparcieniezostałowyraźniewyeksponowanewmedycznejkoncepcjiedukacji,
tojednakstanowijednązjejcentralnychkategorii.Przyczymjestonowtymujęciusynonimemspecjalnej
(specjalistycznej)pomocy.Wstereotypowymujęciumedycznejkulturyniepełnosprawnościspecjalnapomoc
niemusioznaczaćwsparciamającegozapodstawępodmiotowośćosobywspieranej.Jestprzedewszystkim
dostarczeniemjejspecjalistycznychusług,któresąkonsekwencjąokreślonychpotrzebzidentyfikowanych
wdiagnozie.Tozaśprowadzidokoncentrowaniasięnazaburzeniachuczniaiuwydatnianiujego
ograniczeń.Wefekcieuwalniawieledziałańindywidualizujących,któresąpowodemetykietowania.
Wszystkietedziałaniapodporządkowanesąkorygowaniuikompensowaniuzaburzonychsprawnościucznia
oraznakierowanienawyposażeniegowtakieumiejętności,którepozwoląsprostaćzadaniomwpisanym
wszerokopojętąnormę.Myślenietozdeterminowanejestwięcdążeniemdoosiągnięcianormy
fizjologicznejifunkcjonalnej.
Kulturaedukacjiopartanaspołecznymmodeluniepełnosprawnościwswoichzałożeniachwpisujesię
wrówność,symetrycznośćrelacji,partnerstwoiwspółdziałanie.Tozaśwymuszaodrzuceniespecjalnej
pomocy,sprowadzanejdoprostegodostarczaniaspecjalistycznychusług,iposzukiwanieracjonalnychdróg
wsparciawpisanychwzmianęoczekiwańzjednejstrony,azdrugiej–wszukanieniestygmatyzujących
(wjakimstopniutomożliwe)drógwsparcia.Kulturatawymagazmianymyśleniaoniepełnosprawności
–przejściaztraktowaniajejjakoobiektywnegoobciążeniafunkcjonalnego,utrudniającegorealizację
powszechnegoprogramunauczania,wstronęreorganizacjipracydydaktycznejiwychowawczej
ukierunkowanejnaniwelowaniebarieriwyznaczaniezadańrozwojowychbędącychwzasięguucznia.
Podejścieto„nieoznaczakwestionowaniafaktu,żepewnebrakiistnieją,leczoznaczaraczejakcentowanie
tego,iżznaczenia,jakieludzieprzypisujątymbrakom,różniąsięwzależnościodokresuhistorycznego
iśrodowiskspołecznych”35.Prowadzizatemdopostrzeganiawsparciajakodziałaniapodmiotowego,
opartegonasymetrycznychrelacjach,wymianieemocji,instrumentówdziałaniaczydóbr
materialnych36.Wtympodejściuchodzioto,bywprocesachedukacyjnychuwzględniaćrównież
zmiennośćkierunkuwsparcia.Inaczejujmując,zgodniezzałożeniamiinkluzjiTimaLoremana,środowisko
szkołyogólnodostępnejpowinnobyćbudowaneprzezwszystkich,dlawszystkich37.
Kwestiewsparciawkontekściemodeliniepełnosprawnościmożnarozpatrywaćnawielesposobów,
odwołującsiędoróżnychkryteriów.Jednymznichjestjegoformalnyinieformalnywymiar.Tenpierwszy
wpisanyjestwprawnyaspektstrukturydziałańinstytucjiszkoły.Mazatemswojeźródłowaktachprawnych
(formułowanychnaróżnychszczeblach)normującychokolicznościedukacjiuczniówzorzeczonąpotrzebą
kształceniaspecjalnego.Drugi–zwyklerodzisięwefekciespontanicznychdziałań,rzadziejplanowanych,
