Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ha,czytobyłtylkosen?
–Tak,panie–odparłtamten.–Dlamniejestonprawdziwym,
okrutnymsnem,któryokazałsięprawdziwąiokrutnąprawdą!
Giermekuniósłswąlewąrękęirzekł:
–Spójrz,panie!Otoinóż,którywbitomiposamąrękojeść!
Następniesięgnąłdorajtuzów,wktórychukryłświecznik.
WyciągnąłgoipokazałKrólowi,mówiąc:
–Panie,toprzeztenświecznikzostałemranionynaśmierć!
Królwziąłodniegoprzedmiot,obejrzałgozezdumieniem,gdyż
nigdywcześniejniewidziałtakbogategoświecznika,poczym
pozwoliłobejrzećgoKrólowej.Giermekrzekł:
–Panie,niewyjmujnożazmegociała,dopókisięnie
wyspowiadam.
Królposłałpojednegozeswychkapelanów,którywysłuchał
spowiedzigiermka,poczymwyjąłzjegociałanóż.Uczyniwszyto,
zciałamłodzieńcauleciaładusza.Królprzygotowałdlaniego
bogatozdobioneszatyigodnypochówek.Nawieśćośmiercisyna
ojciecgiermka,YwainliAoutres,pogrążyłsięwsmutku.Zgodnie
zjegowoląKrólArturprzekazałświeczniknowowybudowanemu
kościołowipodwezwaniemŚwiętegoPawławLondynie.Władca
miałnadzieję,żewszyscyrychłodowiedząsięotejniezwykłej
przygodzieibędąmodlićsięzaduszęgiermka,któryzostałzabity
zpowoduświecznika.
V.
Jakwspomnianowcześniej,KrólArturprzywdziałrankiemswą
zbroję,abyudaćsiędokaplicyŚwiętegoAugustyna.Królowa
zapytałago:
–Kogoweźmiesznaswegotowarzysza?
–Pani–odparłKról–niktpozaBogiemniebędzie
mitowarzyszył.Potymcosięwydarzyłozrozumiałem,żeBógnie
pozwoli,abyktokolwiekudałsiętamwrazzemną.
–Panie–rzekłaKrólowa–niechBógchronitweciałoisprawi,
abyśpowróciłdomnieprzepełnionywolączynieniadobraoraz
zodmienionymsercem,któreterazjestprzygnębioneicierpiące.
–Pani,obyBógtozapamiętał–zakończyłKról.
Wtrakcietejrozmowyprzygotowywanomujegokonia,którego
odrazupojejzakończeniudosiadłwpełnejzbroi.PanYwain
