Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3.2.Kodykologia
Podstawowymnarzędziemheurezysąkatalogirękopisów.Orientacjęwtego
typuwydawnictwachumożliwiają:D.Kamolowa,Zbioryrękopisówwbi-
bliotekachimuzeachwPolsce,Warszawa1988(wyd.2,2003,uwzględnia
tylkozbiorypaństwowe),orazP
.O.Kristeller,LatinManuscriptBooksbe-
fore1600.AListofthePrintedCataloguesandUnpublishesInventoriesof
ExtantCollections,wyd.5,München2003,atakżeErgänzungsband2006,
Hannover2007(www.141.84.81.24/kristeller/index.html).Stalepowiększają
sięzasobydostępnewinternecie,któreobejmująelektronicznereprodukcje
całychrękopisówlubiluminacji(np.www.scriptorium.columbia.edu/–baza
iluminacjizrękopisówprzechowywanychwUSA;www.manuscriptorium.
com/–wzamierzeniueuropejskaplatformaumożliwiającadostępdozdi-
gitalizowanychrękopisów),zdigitalizowanekatalogidrukowane(np.www.
manuscripta-mediaevalia.de),nowerepertoria(np.rękopisówzbibliotek
włoskich:www.manus.iccu.sbn.it//index.php,francuskich:www.calames.
abes.fr).Studianadksiążkąrękopiśmiennąsączęstoobecnenałamach
następującychperiodyków,wPolscenp.:DStudiaŹródłoznawcze”(1957–),
DArchiwa,BibliotekiiMuzeaKościelne”(1959–),DZbadańnadpolskimi
księgozbioramihistorycznymi”(1975–2003,kontynuowanypt.DZBadań
nadKsiążkąiKsięgozbioramiHistorycznymi”,2006–);zagranicąnp.:
DScriptorium”(Bruksela,1946–,www.scriptorium.be/fr/frameset2.htm),
DStudieorukopisech”(Praga,1962–),DCodicesmanuscripti”(Wiedeń,
1975–),DGazettedulivremédiéval”(Paryż,1982–).Stopniowopowięk-
szasięliczbapolskichpublikacjipoświęconychdawnejksiążcedostępnych
winternecie,np.wBibliologicznejBiblioteceCyfrowej(www.bbc.uw.edupl/
dlibra).Użytecznywykazzasobówinternetowych:www.vl-ghw.uni-muen-
chen.de/kodikologie.html.
Kodykologia„wdziałaniu”.Spośródlicznychstudiówpoświęconych
pojedynczymkodeksomdobrywglądwmetodyopisudajądwieniedawne
publikacje.J.Kaliszukprzedstawiłwszechstronnąanalizępergaminowego
rękopisuakc.9768zezbiorówBibliotekiNarodowejwWarszawie(Liber
mortuorumdominikanówlwowskich-analizakodykologiczna,SŹ2006,
44,s.99–108).Wzwiązkuztym,żedzisiejszykodekspowstałzpołą-
czeniatrzechrękopisówsporządzonychmiędzykońcemXVapoczątkiem
XVIw.,uzasadnionybyłbyoddzielnyopiskodykologicznykażdejzczęści.
W
.Drelicharz(RękopisBibliotekiWatykańskiejChigiQ.II.51,[w:]Miasta,
ludzie,instytucje,znaki,red.Z.Piech,Kraków2008,s.567–588)uzupełnił
wcześniejszeopisyrękopiśmiennejkolekcjihistoriograficznej,sporządzonej
napoczątkuXVIw.weWrocławiudlaBenedyktazPoznania(iprzyjego
udziale)oszczegółowąanalizębudowy(opisskładek,rejestracjaiidenty-
fikacjaznakówwodnych,leczniekompletne,np.nakartachskładkiXXI
występujeznaknr4)orazrąkpisarskich.Pozwoliłotonawyróżnienie
57
