Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Prezentowanaksiążkapisanabyłazmyślą,abywsposóbmożliwieprzy-
stępnyprzedstawićmatematycznyopiswłaściwościfaliświetlnejorazjej
rozchodzeniasięwośrodkachliniowych,opierającsięnaklasycznejteorii
elektromagnetyzmuiprzedstawiajączarazemkilkawybranychprzykła-
dówzoptykiwspółczesnej.Dokładniejszeokreślenie,czymjestośrodek
liniowy,zostaniepodanewdalszejczęści.Wtymmiejscuwystarczyza-
znaczyć,żeniemalwszystkiezjawiskaoptyczne,zktórymispotykamysię
nacodzień,należądoobszaruoptykiliniowej.Wtakimwypadkuparame-
tryoptyczneośrodka,takiejakwspółczynnikzałamaniaczywspółczynnik
absorpcji,nieulegajązmianiewwynikuoddziaływanianańfaliświetlnej.
Generalnieoptykaliniowawiążesięzmałyminatężeniamiświatła,szereg
optycznychzjawisknieliniowychobserwujesiędopieroprzydużych-
stościachmocyświatła,rzędukW/cm
2.Stąd,chociażhistoryczniepierw-
szeobserwacjezjawisknieliniowychdatujesięnalata50.XXwieku,
gwałtownyrozwójtejdziedzinyoptykinastąpiłdopieropowynalezieniu
laseraw1960roku
1.Tymniemniejnależyzaznaczyć,żewoptycewspół-
czesnejbadanetakżezjawiskanieliniowe,któreniewymagająwysokich
natężeńświatła.
Podstawowącechądefiniującąukładyliniowejeststosowalnośćzasa-
dysuperpozycji,wramachktórejbadanysygnałmożebyćprzedstawiony
jakokombinacjaliniowasygnałówelementarnych.Pozwalatonastoso-
waniedoopisusygnałówoptycznych,zarównoczasowych,jakiprze-
strzennych,niektórychpodstawowychpojęć(jakodpowiedźimpulsowa,
czyfunkcjaprzenoszenia)orazmetodmatematycznychzaczerpniętych
zogólnejteoriisygnałówiukładówliniowych.Wtymkontekściezarówno
1Natężeniaświatłatypowychźródełkonwencjonalnychznaczniemniejszeodpoda-
nejwartości.Tytułemprzykładu,natężeniepromieniowaniasłonecznegowbezchmurnydzień
przypowierzchnizieminanaszejszerokościgeograficznejnieprzekraczawartości0,1W/cm
2=
1000W/m
2.