Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kybele,matcebogów,nieustającprzytymwmówieniu
złychrzeczyprzeciwwyznawcomUkrzyżowanego.
OpatTomaszwspierałsięciężkonaprawymramieniu
wysokiego,silniezbudowanegozakonnikawwiekuokoło
pięćdziesięciulat,zszyjąbykairamionamizapaśnika.
DiakonPerditusnaprawdębyłzapaśnikiemnaarenie,
zanimzostałchrześcijaninemimnichem.
Piętnaścielattemu,kiedycylicyjscybandycipróbowali
napaśćnaklasztortużpouroczystościświętegoPawła,
ichpatrona,diakon–wtedysubdiakon–Perditusbronił
przednimidrzwiprzezpięćpełnychgodzin,wymachując
dwumetrowąkłodąjakbiczemiwalącniąwjedną
cylicyjskączaszkępodrugiej.
Kiedyznajbliższegogarnizonuprzybyłowreszciewojsko
ibandycisięwycofali,subdiakonPerdituskrwawił
zlicznychranitobyłajegojedynapociechawkolejnych
tygodniach.
Czułsięzupełnierozbity,nawetnietym,żemusiał
walczyć–czyżniebroniłwłasnościświętegoPawła?–ale
tym,żeczerpałzwalkityleradości.
Ranydawałymuprzynajmniejmożliwośćzdobycia
zasługprzezcierpienie,lecznieuważałich
zawystarczającąkaręzanieświętąradośćtkwiącego
wnimdawnegoczłowieka.
Zmęczonestareoczyopataprzyglądałysiętwarzom
przechodzącychmnichów.Kolumnęzamykałosześciu
młodychmężczyzn,którzyniezłożylijeszczeżadnych
ślubów.
Najmłodszyznichbyłdelikatnymmłodzieńcemwwieku
najwyżejsiedemnastulat,bladym,zciemnymioczami
marzyciela.
Poruszałsiędośćniezgrabnie,gubiącrytmkroków
swojegotowarzysza.
–JakciidziezbratemJulianem,diakoniePerditusie?
Wysokimnichodpowiedziałzniecokwaśnym
uśmiechem:
