Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Komisarzusłyszałzdenerwowanygłostechnikawsłuchawce.
–Szkoda,żegoodrazunieposłuchałeś,tępapało,tobymniemusiał
przyjeżdżać.
–Czylijednakpodpalenie?
–Oczywiście,żetak.Przykominkutakśmierdzibenzyną,żenawet
człowiekzodciętymnosembytopoczuł.
–KoktajlMołotowa?
–Najwyraźniej–odparłtechnikpochwilinamysłu.–Wygląda
tonaprostąmiksturębenzynyzjakimśolejem,możeopałowym,może
silnikowym.Znalazłemteżkawałkiszkławkominkuiwokoło.
Pozostałościpobutelce.Jesttutajjeszczekilkarzeczy,któremuszę
sprawdzić.
–Przedewszystkimdach–powiedziałMortka.
PodkomisarzKochanwyszczerzyłzębyznadkubkazcolą.
–Wysłałemtamjużmojegomłodegopadawana.
Młodego?–zdziwiłsięwduchuMortka.Łysyfacetzdawałmusię
conajmniejjegorówieśnikiem.
–Kiedybędęmiałraport?–zapytałkomisarz.
–Albodzisiajwieczorem,albowponiedziałekrano.Jutroniedziela,
ajadzieńświętyświęcęipracowaćniemamzamiaru.
–Dobra,dobra.Powiedzmijeszczetylko,czynatwojetechniczne
okotonaprawdębyłopodpalenie?Nastoprocent?
–Nastodziesięćprocent.
Koniecmarzeńoprostymdochodzeniu–pomyślałzezłością
komisarz.Dotejporynaprawdęmiałnadzieję,żeudamusięcałą
sprawęzamknąćwkilkagodzin.
–Dzięki.Informujmnienabieżąco–mruknąłdotelefonu.
MortkarozłączyłsięispojrzałzrezygnowanynaKochana.
–Mamyrobotę?–spytałpodkomisarz.
–Niestetytak.
