Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kojarzyłfakty.
–Jeszczezawcześnienawyciąganiewniosków.
Komisarzstarałsię,żebyjegogłoszabrzmiałjaknajbardziej
rzeczowoiobojętnie.
–Zrobiłemjużwstępnerozpoznanie–pochwaliłsięsierżant.–Dom
należałdoJanaKamerona.Przedsiębiorcy.Miałwłasnąfirmę
wPiasecznie,alesąsiedziniewiedzieli,czymsiędokładniezajmował.
ŻonamanaimięKlaudia.
–Dobrarobota–pochwaliłgozaskoczonykomisarz.Nie
spodziewałsię,żektokolwiektutajwykażesięinicjatywą.
Sięgnąłdowewnętrznejkieszenikurtkiiwyciągnąłmetalowy
wizytownik.Żebygootworzyć,musiałściągnąćrękawiczkę.Uporał
sięzzamknięciemiwręczyłjedenkartonikSkalskiemu.
–Tujestmójmejl,numertelefonunakomendzieikomórka.Dzwoń
okażdejporze,jeślitylkocośznajdziesz.
–Takjest.
Policjantschowałwizytówkę,zasalutowałiruszyłwstronęgapiów.
Chwilępóźniejprzesłuchiwałjużkogoś,trzymającnotatnikwjednej,
adługopiswdrugiejdłoni.Komisarzspojrzałnazegarek.Dochodziła
zadwadzieściaósma.
Pokilkunastuminutach,którepolicjantspędził,marzącokawie
idrepczącwmiejscu,żebychoćtrochęsięrozgrzać,poddom
podjechałczerwonypolonez.Wysiadłozniegodwóchmężczyzn:
starszyisiwiejącyorazmłodszy,alejużłysy.Mortkanieznałtego
drugiego.StarszynazywałsięKamilJankowskiibyłjednym
znajlepszychtechnikówzKomendyStołecznej.Metodyczny,bystry,
aleteżlekkonarwanyiirytujący.
–Mortka,złamasiejeden.Totwojasprawka?–przywitałkomisarza
Jankowski.–Czytywiesz,któragodzina?
–Wiem.
–Tocudownie!–Technikwyciągnąłręcewgórę.–Och,jak
