Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
NIEPOKAZUJSIĘ
Wypadałowyjaśnić,dlaczegoniepokoisąsiadówwśrodkunocy,więc
zanimzapukałdodyrektorskiegoapartamentu,zastanawiałsię,jak
topowiedzieć.Starałsiętozrobićtak,żebyniktniemiałdoniego
pretensji,alezawszeodnosiłwrażenie,żeniewyszło.
–Pandyrektorśpinadole–mówił,gdyksięgowaotwieraładrzwi.
Niemusiał.Pukaniewśrodkunocyoznaczałodlażonydyrektora
zawszetosamo.
Szybkozakładałabuty,zarzucałapłaszcznakoszulęnocnąibyła
gotowadowyjścia,natomiastSeweryndługosięzastanawiał,którybut
jestlewy,aktóryprawy.
Jacekschodziłdokotłowniostatni.Nadole,nałóżkupolowym,
leżałjegoojciec,aobok,napodłodze,ojciecSeweryna.Gdypani
Dąbrowskazsynempodnosilibezwładneciałodyrektora,pytał,czy
możepomóc.Sewerynwarczałwtedynaniego,żebyniedotykałjego
taty,aksięgowazwracałasynowiuwagę,żetakniemożna.
–Dziękuję,Jacku–mówiłaiuśmiechałasięelegancko.–Zajmijsię
lepiejswoimtatą.
Gdybyłtrochęmłodszy,próbował.
–Mamo!–budziłmatkę,potrząsającjązaramię.–Idziemypotatę?
Matkapatrzyłananiegozdziwiona,jakbymusiałasobie
przypomnieć,żetojejwłasnysyn.
–Gdzietychcesziść,dziecko?
–Dokotłowni.Potatę.
–Teraz?Wśrodkunocy?
–Tatazasnąłnadole.
–Toniechśpi.Maciężkąpracę.
–Aleonjestpijany.
–Jacek,wstydźsię!Niewypadatakmówićowłasnymojcu–
rzucałakarcącymtonem.
Wstydziłsię.Mówiłprawdę,ajednakwiedział,żeniepowinien.
Sewerynnigdybynieprzyznał,żejegoojciecpije.Niktbytaknie
