Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pamiętam,jakpewnegodnia,jeszczeprzedwschodemsłońca,
głębokąnocnąciszęprzerwałjakiśwysoki,przeciągłyokrzyk.
–TomójkuzynLegeay,jużjest,muszędoniegoiść...
–wymamrotaławyrwanazesnumatka.Gdywyszłanazewnątrz,
usłyszeliśmyjejpłacz:–Kuzynie!Wreszciewróciłeś...Późniejtego
rankaoznajmiłanam:
–Złapałgdzieśpociągpowrotnyiuciekł,alegdyzobaczył,
żepowagonachszukajągożandarmi,wyskoczył.Izginął.
Najtrudniejszedozrozumieniabyłodlanasto,żegdywujek
zaciągałsiędokuomintangowskiegowojska,miałjużżonę,aona
–mojaciociaDremedremane–byławłaśniewciążyzmojąkuzynką
Paelhese(czyliLiBifen).Cogoopętało,żejątakzostawił?Dopiero
potemsiędowiedzieliśmy,żetychwszystkichmężczyznwcielono
doarmiisiłą.
Powolizacząłempodrastać.WmiędzyczasiemójkuzynTanubake
Galan,tenzpierwszegorzutu,któremuudałosięucieczwojska,
zostałpolicjantemRepublikiChińskiejisięożenił.Pewnegodnia
ozmierzchuzobaczyłem,jakleżyzgłowąnakolanachżony,
trzymającwrękachpodwójnyfletnosowyopięciudziurkach.Zagrał
wtedynajpiękniejsząmelodię,jakąsłyszałemwcałymswoimżyciu.
Dopieroterazrozumiem,żecośtakporuszającegomożepowstać
jedyniewefekcieżyciapełnegotrudówicierpienia.
4.WIOSKOWABRYGADAMŁODZIEŻOWA
Niepamiętamjuż,wktórymdokładnietobyłoroku,alerząd
kuomintangowskiwydałdekret,żewszyscymężczyźniikobiety
wrdzennychwioskach,wwiekuodszesnastudoczterdziestupięciulat
(zwyjątkiemkulawych–boniemogąchodzić,głuchych–boniebędą
słyszećpoleceń,rachitycznych–boniebędąmoglistać,itakdalej),
mająsięzapisaćdotakzwanychbrygadmłodzieżowych.Policjanie
patrzyłanaposturę:czyktoniski,czygruby,niechsobienawetbędzie
jednooki,byletylkomógłsięsamodzielnieporuszać–wszyscy
