Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Okazałosię,żeprzedmomentemrozeszłasięplotka
okoniecznościwykwaterowanialudzinaczasśledztwa.
Dopieropokilkukrotnymzapewnieniuprzezmegafon,
żektośwprowadziłichwbłąd,udałosięprzywrócić
względnyspokój.AdrianiIwanniemielichwili
wytchnienia,ponieważjedenztechnikówprzekazałim,
żepatologczekananichwpiwnicy.Zeszli,zastanawiając
się,czyodkryłcoś,copozwoliszybkoznaleźćsprawcę.
Lekarzklęczałpodrugiejstronieciała.Obokniegostał
Opolski,fotografującplecyofiary.Minajednegoidrugiego
niezapowiadałaniczegodobrego.
–Czyonimuszątakkrzyczeć?–Wistwskazałręką
nagórę.Niepozwoliłodpowiedziećpolicjantom.–Dlatego
nielubiępracowaćzżywymi.
–Mamydlaciebieszczuradozbadania–odgryzłsię
Iwan.
–Znaleźliścietego,copogryzłoczodół?–Hektornie
wydawałsięporuszonywiadomością,dotknąłpalcem
górnejczęściwspomnianegomiejscaiodciągnąłranę
lekkowgórę.–Tutaj,widzicie.
PergiIwanzrobilikwaśneminy.Zakażdymrazemtak
reagowali,gdytylkoHektorpokazywałimwsugestywny
sposóbposzczególneobrażenia.
–Odrazumówię,niebędęsięzajmowałgryzoniami.
–Otrząsnąłsię.Kiwnąłnaswojątorbę,mówiąccałkiem
poważnie.–Ludzkiezwłokisąowieleprzyjemniejsze.Jak
chcecie,tobawciesięznimisami.Tammacienarzędzia.
–Boiszsię?
–Poprostuśmierdząporozkrojeniuijeszczetemałe
organy,ble.
–Chciałeśnamcośprzekazać?–zagadnąłPerg,
wzdychającprzeciąglezabominacją.Ciągleuczyłsię
poczuciahumoruHektora.
–Płećiwiekchłopcaokreśliłemwcześniejprawidłowo.
Posekcjiokreślęszczegóły.Mordercabyłbardzookrutny.
Spójrzcienarany.
IwaniAdrianprzybliżylisięinachylilinadzwłokami.
Skóranaznaczonamnóstwempoprzecznychsznyt.
–Cięciawidzicienacałymciele,odczubkagłowy
