Encykliki i adhortacje

Benedykt XVI

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-8043-896-5

DOI:

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2023

Liczba stron:

808

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

XVI, Benedykt. Encykliki i adhortacje. Red. . : M, 2023, 808 s. ISBN 978-83-8043-896-5

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 XVI, B.

T1 Encykliki i adhortacje

PB M

YR 2023

SN 978-83-8043-896-5

Bibliografia BibTex:

@Book{ 282849, author = "XVI, Benedykt", editor = "", title = "Encykliki i adhortacje", publisher = "M", year = "2023", address = "", isbn = "978-83-8043-896-5" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - XVI, Benedykt

ED -

TI - Encykliki i adhortacje

PB - M

CY -

PY - 2023

SN - 978-83-8043-896-5

ER -

Netografia (standard APA):

XVI, Benedykt. Encykliki i adhortacje [baza danych online] : M, 2023 [dostęp: 16 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/encykliki-i-adhortacje-benedykt-xvi-282849.

Benedykt XVI, nauczanie Kościoła, ojciec święty, encyklika, adhortacje, papież emeryt

Nauczanie papieża Benedykta XVI zawarte w trzech encyklikach i czterech adhortacjach apostolskich wypływa z jego doświadczeń duchowych i intelektualnych. W swych encyklikach papież-teolog zwraca uwagę na znaczenie dla życia chrześcijańskiego trze...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-8043-896-5

DOI:

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2023

Liczba stron:

808

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Strona tytułowa2
Strona redakcyjna3
Wprowadzenie4
ENCYKLIKA DEUS CARITAS EST7
Dowartościowanie miłości8
Wprowadzenie14
CZĘŚĆ PIERWSZA. JEDNOŚĆ MIŁOŚCI W STWORZENIU I HISTORII ZBAWIENIA16
Problem języka16
„Eros” i „agape” – różnica i jedność17
Nowość wiary biblijnej26
Jezus Chrystus – wcielona miłość Boga31
Miłość Boga i miłość bliźniego35
CZĘŚĆ DRUGA. CARITAS. DZIEŁO MIŁOŚCI DOKONYWANE PRZEZ KOŚCIÓŁ JAKO „WSPÓLNOTĘ MIŁOŚCI”41
Caritas Kościoła jako przejaw miłości trynitarnej41
Caritas zadaniem Kościoła42
Sprawiedliwość i miłość48
Różnorakie struktury działalności społecznej dzisiaj55
Specyficzny profil działalności charytatywnej Kościoła58
Odpowiedzialni za działalność charytatywną Kościoła62
Zakończenie69
ENCYKLIKA SPE SALVI74
Nadzieja umożliwia stawienie czoła trudom dnia codziennego75
Wiara jest nadzieją81
Wprowadzenie81
Pojmowanie nadziei opartej na wierze w Nowym Testamencie i w pierwotnym Kościele85
Czym jest życie wieczne?95
Czy nadzieja chrześcijańska jest indywidualistyczna?99
Przemiana chrześcijańskiej wiary-nadziei w czasach nowożytnych102
Prawdziwe oblicze chrześcijańskiej nadziei111
„Miejsca” uczenia się i ćwiczenia w nadziei120
Modlitwa jako szkoła nadziei120
Działanie i cierpienie jako miejsca uczenia się nadziei124
Sąd Ostateczny jako miejsce uczenia się i wprawiania w nadziei132
Maryja, gwiazda nadziei144
ENCYKLIKA CARITAS IN VERITATE148
Ku moralnej i duchowej odnowie człowieka149
Wprowadzenie153
ROZDZIAŁ I. Przesłanie163
Populorum progressio163
ROZDZIAŁ II. Rozwój ludzki w naszych czasach176
ROZDZIAŁ III. Braterstwo, rozwój ekonomiczny i społeczeństwo obywatelskie197
ROZDZIAŁ IV. Rozwój ludów, prawa i obowiązki, środowisko215
ROZDZIAŁ V. Współpraca rodziny ludzkiej232
ROZDZIAŁ VI. Rozwój narodów a technika253
Zakończenie264
POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTUM CARITATIS268
Eucharystia więzią miłości w odniesieniu do Boga i bliźniego269
Pokarm prawdy273
Wprowadzenie273
Rozwój eucharystycznego obrzędu274
Synod Biskupów oraz Rok Eucharystii275
Cel niniejszej adhortacji277
CZĘŚĆ PIERWSZA. EUCHARYSTIA, TAJEMNICA WIARY279
Wiara eucharystyczna Kościoła279
Chleb, który zstąpił z nieba280
PRZENAJŚWIĘTSZA TRÓJCA I EUCHARYSTIA280
Bezinteresowny dar Przenajświętszej Trójcy281
EUCHARYSTIA: JEZUS PRAWDZIWYM BARANKIEM ZŁOŻONYM W OFIERZE282
Nowe i wieczne Przymierze we krwi Baranka282
Ustanowienie Eucharystii283
Figura transit in veritatem284
DUCH ŚWIĘTY I EUCHARYSTIA285
Jezus i Duch Święty285
Duch Święty i celebracja eucharystyczna287
EUCHARYSTIA I KOŚCIÓŁ288
Eucharystia przyczynową zasadą Kościoła288
Eucharystia i komunia eklezjalna289
EUCHARYSTIA I SAKRAMENTY291
Sakramentalność Kościoła291
Eucharystia, pełnia chrześcijańskiego wtajemniczenia292
Porządek sakramentów wtajemniczenia293
Wtajemniczenie, wspólnota kościelna i rodzina294
Ich istotny związek295
II. EUCHARYSTIA I SAKRAMENT POJEDNANIA295
Niektóre uwagi duszpasterskie296
III. EUCHARYSTIA I NAMASZCZENIE CHORYCH297
In persona Christi capitis298
IV. EUCHARYSTIA I SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ298
Eucharystia i kapłański celibat300
Braki kapłanów oraz duszpasterstwo powołaniowe301
Wdzięczność i nadzieja303
Eucharystia, sakrament oblubieńczy304
Eucharystia i jedność małżeństwa305
Eucharystia i nierozerwalność małżeństwa306
EUCHARYSTIA I ESCHATOLOGIA309
Eucharystia: dar dany człowiekowi, który jest w drodze309
Modlitwa za zmarłych310
Uczta eschatologiczna310
EUCHARYSTIA I DZIEWICA MARYJA311
CZĘŚĆ DRUGA. EUCHARYSTIA, TAJEMNICA CELEBROWANA314
Lex orandi i lex credendi314
Piękno i liturgia314
CELEBRACJĘ EUCHARYSTYCZNĄ SPRAWUJE „CHRISTUS TOTUS”316
Christus totus in capite et in corpore316
Eucharystia i zmartwychwstały Chrystus317
ARS CELEBRANDI318
Biskup liturgiem w pełnym tego słowa znaczeniu318
Szacunek dla ksiąg liturgicznych oraz dla bogactwa znaków319
Sztuka w służbie celebracji320
Śpiew liturgiczny322
STRUKTURA CELEBRACJI EUCHARYSTYCZNEJ322
Liturgia słowa323
Wewnętrzna jedność celebracji liturgicznej323
Homilia325
Modlitwa eucharystyczna326
Przygotowanie darów326
Znak pokoju327
Udzielanie i przyjmowanie Eucharystii328
ACTUOSA PARTICIPATIO330
Autentyczne uczestnictwo330
Rozesłanie: „Ite missa est”330
Uczestnictwo i kapłańska posługa331
Celebracja eucharystyczna i inkulturacja332
Osobiste warunki dla „actuosa participatio”334
Uczestnictwo chrześcijan niekatolików335
Uczestnictwo poprzez środki społecznego przekazu336
„Actuosa participatio” chorych337
Emigranci i uczestnictwo w Eucharystii338
Troska o więźniów338
Wielkie celebracje339
Język łaciński340
Celebracje eucharystyczne w małych grupach341
Katecheza mistagogiczna341
WEWNĘTRZNE UCZESTNICTWO W CELEBRACJI341
Szacunek dla Eucharystii344
ADORACJA I POBOŻNOŚĆ EUCHARYSTYCZNA345
Wewnętrzny związek pomiędzy celebracją i adoracją345
Praktyka adoracji eucharystycznej346
Formy pobożności eucharystycznej347
Miejsce tabernakulum w kościele348
CZĘŚĆ TRZECIA. EUCHARYSTIA, MISTERIUM ŻYCIA350
EUCHARYSTYCZNA FORMA ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO350
Rozumna służba Boża – logiké latreía (Rz 12,1)350
Ogarniająca wszystko skuteczność eucharystycznego kultu352
„Iuxta dominicam viventes”– żyć na sposób dnia Pańskiego353
Obowiązek świętowania niedzieli354
Niedzielne zgromadzenia pod nieobecność kapłana356
Sens odpoczynku oraz pracy356
Przynależność kościelna – eucharystyczna forma chrześcijańskiej egzystencji358
Duchowość i kultura eucharystyczna360
Eucharystia i ewangelizacja kultur361
Eucharystia i wierni świeccy362
Eucharystia i duchowość kapłańska363
Eucharystia i życie konsekrowane364
Eucharystia i moralna przemiana365
Eucharystyczna spójność367
Eucharystia i misja368
EUCHARYSTIA, TAJEMNICA, KTÓRĄ SIĘ GŁOSI368
Eucharystia i świadectwo369
Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel370
Wolność kultu371
Eucharystia chlebem łamanym za życie świata372
EUCHARYSTIA, TAJEMNICA OFIAROWANA ŚWIATU372
Społeczne konsekwencje tajemnicy eucharystycznej373
Pokarm prawdy i nędza człowieka375
Nauka społeczna Kościoła377
Uświęcenie świata i ochrona stworzenia378
Przydatność Kompendium na temat Eucharystii379
Zakończenie380
POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA VERBUM DOMINI385
Słowo Boże W życiu Kościoła386
WPROWADZENIE391
Aby nasza radość była pełna392
Od Dei verbum do Synodu poświęconego Słowu Bożemu393
Synod Biskupów poświęcony Słowu Bożemu395
Prolog Ewangelii św. Jana jako przewodnik397
CZĘŚĆ PIERWSZA. VERBUM DEI398
Bóg w dialogu398
BÓG, KTÓRY MÓWI398
Analogia Słowa Bożego399
Kosmiczny wymiar Słowa401
Stworzenie człowieka403
Realizm Słowa404
Chrystologia Słowa405
Słowo Boże naprawdę wyraża się ludzkimi słowami406
Eschatologiczny wymiar słowa Bożego410
Słowo Boże i Duch Święty412
Tradycja i Pismo415
Pismo Święte, natchnienie i prawda418
Bóg Ojciec, źródło i początek Słowa420
ODPOWIEDŹ DANA PRZEZ CZŁOWIEKA BOGU, KTÓRY PRZEMAWIA421
Powołani do Przymierza z Bogiem421
Bóg słucha człowieka i odpowiada na jego pytania422
Prowadzenie dialogu z Bogiem Jego słowami423
Słowo Boże i wiara424
Grzech jako niesłuchanie słowa Bożego425
Maryja Mater Verbi Dei i Mater fidei426
HERMENEUTYKA PISMA ŚWIĘTEGO W KOŚCIELE429
Kościół właściwym miejscem hermeneutyki Biblii429
Dusza świętej teologii432
Rozwój badań biblijnych i Magisterium Kościoła433
Soborowa hermeneutyka biblijna: wskazówka, którą trzeba przyjąć436
Niebezpieczeństwo dualizmu i hermeneutyka zsekularyzowana437
Wiara i rozum w podejściu do Pisma Świętego439
Sens dosłowny i sens duchowy440
Konieczność wznoszenia się ponad „literę”442
Wewnętrzna jedność Biblii444
Relacja między Starym i Nowym Testamentem445
„Mroczne” karty Biblii448
Chrześcijanie i żydzi wobec Pism Świętych449
Fundamentalistyczna interpretacja Pisma Świętego451
Dialog między pasterzami, teologami i egzegetami452
Biblia i ekumenizm453
Następstwa w zakresie programu studiów teologicznych455
Święci i interpretacja Pisma456
CZĘŚĆ DRUGA. VERBUM IN ECCLESIA460
Kościół przyjmuje Słowo460
SŁOWO BOŻE I KOŚCIÓŁ460
Stała obecność Chrystusa w życiu Kościoła461
LITURGIA UPRZYWILEJOWANĄ PRZESTRZENIĄ SŁOWA BOŻEGO462
Słowo Boże w świętej liturgii463
Pismo Święte i sakramenty465
Słowo Boże i Eucharystia466
Sakramentalność słowa468
Pismo Święte i Lekcjonarz470
Proklamacja słowa Bożego i posługa lektoratu471
Znaczenie homilii472
Potrzeba Dyrektorium homiletycznego474
Słowo Boże, pojednanie i namaszczenie chorych475
Słowo Boże i Liturgia Godzin476
Słowo Boże i Benedykcjonał478
Sugestie i konkretne propozycje dotyczące animacji liturgicznej479
a) Celebracja słowa Bożego479
b) Słowo i milczenie480
c) Uroczyste głoszenie słowa Bożego481
d) Słowo Boże w świątyni chrześcijańskiej482
e) Stosowanie w liturgii wyłącznie tekstów biblijnych483
SŁOWO BOŻE W ŻYCIU KOŚCIOŁA484
Spotkać Słowo Boże w Piśmie świętym484
f) Śpiew liturgiczny inspirowany przez Biblię484
g) Szczególna troska o niewidomych i niesłyszących484
Animacja biblijna duszpasterstwa486
Biblijny wymiar katechezy487
Biblijna formacja chrześcijan489
Pismo Święte podczas wielkich spotkań kościelnych490
Słowo Boże i powołania490
a) Słowo Boże i wyświęceni szafarze491
b) Słowo Boże i kandydaci do święceń494
c) Słowo Boże i życie konsekrowane495
d) Słowo Boże i wierni świeccy497
e) Słowo Boże, małżeństwo i rodzina498
Modlitewne czytanie Pisma Świętego i lectio divina500
Słowo Boże i modlitwa maryjna505
Słowo Boże i Ziemia Święta506
CZĘŚĆ TRZECIA. VERBUM MUNDO508
POSŁANNICTWO KOŚCIOŁA: GŁOSZENIE SŁOWA BOŻEGO ŚWIATU508
Słowo od Ojca i do Ojca508
Głosić światu Logos nadziei509
Ze słowa Bożego rodzi się misja Kościoła510
Słowo i królestwo Boże511
Wszyscy ochrzczeni są odpowiedzialni za przepowiadanie512
Potrzeba missio ad gentes514
Przepowiadanie i nowa ewangelizacja514
Słowo Boże i chrześcijańskie świadectwo515
SŁOWO BOŻE I ZAANGAŻOWANIE W ŚWIECIE518
Służyć Jezusowi w Jego braciach najmniejszych (Mt 25, 40)518
Słowo Boże i zaangażowanie w społeczeństwie na rzecz sprawiedliwości519
Głoszenie słowa Bożego, pojednanie i pokój między narodami520
Słowo Boże a miłość czynna521
Głoszenie słowa Bożego a młodzież523
Głoszenie słowa Bożego a migranci524
Głoszenie słowa Bożego a cierpiący525
Głoszenie słowa Bożego a ubodzy526
Słowo Boże a ochrona stworzenia528
SŁOWO BOŻE A KULTURY529
Wartość kultury dla życia człowieka529
Biblia jako wielki kod kulturowy530
Poznawanie Biblii w szkołach i na uniwersytetach530
Pismo Święte w różnych formach artystycznego wyrazu531
Słowo Boże a środki społecznego przekazu532
Biblia a inkulturacja533
Tłumaczenia i rozpowszechnianie Biblii534
Słowo Boże przekracza granice kultur535
SŁOWO BOŻE A DIALOG MIĘDZYRELIGIJNY536
Wartość dialogu międzyreligijnego536
Dialog między chrześcijanami i muzułmanami537
Dialog z innymi religiami538
Dialog a wolność religijna539
Ostateczne słowo Boga539
ZAKOŃCZENIE539
Nowa ewangelizacja i nowe słuchanie540
Słowo i radość541
Mater Verbi et Mater laetitiae542
POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA AFRICAE MUNUS545
Spojrzenie na Afrykę z wiarą i nadzieją546
Wprowadzenie551
CZĘŚĆ PIERWSZA. „OTO WSZYSTKO CZYNIĘ NOWE”559
ROZDZIAŁ I. W SŁUŻBIE POJEDNANIA, SPRAWIEDLIWOŚCI I POKOJU560
I. AUTENTYCZNI SŁUDZY SŁOWA BOŻEGO560
II. CHRYSTUS W CENTRUM REALIÓW AFRYKAŃSKICH: ŹRÓDŁO POJEDNANIA, SPRAWIEDLIWOŚCI I POKOJU561
A. „Pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5, 20 b)562
B. Stawać się sprawiedliwym i budować sprawiedliwy ład społeczny565
1. Żyć sprawiedliwością Chrystusa566
2. Tworzyć sprawiedliwy ład w logice „Błogosławieństw”568
C. Miłość w prawdzie – źródło pokoju569
1. Konkretna służba braterska570
2. Kościół jako strażnik570
ROZDZIAŁ II. OBSZARY POJEDNANIA, SPRAWIEDLIWOŚCI I POKOJU572
A. „Metanoia”: autentyczne nawrócenie572
I. WZGLĄD NA OSOBĘ LUDZKĄ572
B. Żyć prawdą sakramentu Pokuty i Pojednania574
C. Duchowość komunii574
D. Inkulturacja Ewangelii i ewangelizacja kultury576
E. Dar Chrystusa: Eucharystia i słowo Boże578
A. Rodzina579
II. ŻYĆ RAZEM579
B. Osoby w podeszłym wieku582
C. Mężczyźni583
D. Kobiety585
E. Młodzież588
F. Dzieci591
III. Afrykańska wizja życia592
A. Ochrona życia593
B. Poszanowanie stworzenia i ekosystem598
C. Dobre zarządzanie państwami599
D. Migranci, przesiedleńcy i uchodźcy601
E. Globalizacja i pomoc międzynarodowa603
A. Dialog ekumeniczny i nowe ruchy religijne jako wyzwanie604
IV. DIALOG I WSPÓLNOTA MIĘDZY WIERZĄCYMI604
B. Dialog międzyreligijny606
1. Tradycyjne religie afrykańskie607
C. Stawać się „solą dla ziemi” i „światłem świata”609
CZĘŚĆ DRUGA. „WSZYSTKIM ZAŚ OBJAWIA SIĘ DUCH DLA [WSPÓLNEGO] DOBRA”611
ROZDZIAŁ I. CZŁONKOWIE KOŚCIOŁA613
I. BISKUPI613
II. KAPŁANI617
III. MISJONARZE620
IV. DIAKONI STALI622
V. OSOBY KONSEKROWANE623
VI. SEMINARZYŚCI625
VII. KATECHIŚCI627
VIII. ŚWIECCY628
ROZDZIAŁ II. GŁÓWNE POLA APOSTOLSTWA631
I. KOŚCIÓŁ JAKO OBECNOŚĆ CHRYSTUSA631
II. ŚWIAT WYCHOWANIA632
III. ŚWIAT ZDROWIA635
IV. ŚWIAT INFORMACJI I KOMUNIKACJI637
ROZDZIAŁ III. „WSTAŃ, WEŹ SWOJE ŁOŻE I CHODŹ!”640
I. NAUCZANIE JEZUSA PRZY SADZAWCE BETESDA640
A. Pismo święte641
II. SŁOWO BOŻE I SAKRAMENTY641
B. Eucharystia642
C. Pojednanie644
III. NOWA EWANGELIZACJA646
A. Nosiciele Chrystusa – „Światła świata”647
B. Świadkowie zmartwychwstałego Chrystusa648
C. Misjonarze naśladujący Chrystusa650
ZAKOŃCZENIE: „BĄDŹ DOBREJ MYŚLI, WSTAŃ, WOŁA CIĘ” (MK 10, 49)653
POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA ECCLESIA IN MEDIO ORIENTE657
Kościoły wschodnie dziedzictwem całego Kościoła Chrystusowego658
WPROWADZENIE663
CZĘŚĆ PIERWSZA. „ZAWSZE DZIĘKUJEMY BOGU ZA WAS WSZYSTKICH, WSPOMINAJĄC O WAS NIEUSTANNIE W NASZYCH MODLITWACH”667
Kontekst667
Życie chrześcijańskie i ekumeniczne670
Dialog międzyreligijny674
Dwie nowe rzeczywistości681
Migranci683
CZĘŚĆ DRUGA. „JEDEN DUCH I JEDNO SERCE OŻYWIAŁY WSZYSTKICH, KTÓRZY UWIERZYLI”689
Patriarchowie690
Biskupi692
Księża, diakoni i seminarzyści695
Życie konsekrowane698
Świeccy701
Rodzina702
Młodzież i dzieci705
CZĘŚĆ TRZECIA. „MY GŁOSIMY CHRYSTUSA UKRZYŻOWANEGO […] MOC BOŻĄ I MĄDROŚĆ BOŻĄ”710
Słowo Boże duszą i źródłem komunii i świadectwa711
Liturgia i życie sakramentalne714
Modlitwa i pielgrzymki718
Ewangelizacja i działalność charytatywna misją Kościoła721
Katecheza i formacja chrześcijańska725
Zakończenie727
Przypisy731
Spis treści797

stosunekmiędzykapitałemipracą–kwestiatawtakiej

formiewcześniejniebyłaznana.Strukturyprodukcyjne

ikapitałbyłynowąwładzą,która,złożonawręce

niewielu,prowadziłamasypracowniczedoutratypraw,

przeciwczemutrzebabyłoprotestować.

27.Należyprzyznać,żeprzedstawicieleKościołabardzo

powoliprzyjmowalidoświadomości,żeproblem

sprawiedliwejstrukturyspołeczeństwajawiłsięwnowy

sposób.Niebrakbyłopionierów:jednymznichbył

naprzykładbiskupKettelerzMoguncji(†1877).

Wodpowiedzinakonkretnepotrzebypowstawałyrównież

koła,stowarzyszenia,związki,federacje,aprzede

wszystkimnowezgromadzeniazakonne,które

wdziewiętnastymwiekuwyszłynaprzeciwubóstwu,

chorobomisytuacjomzwiązanymzbrakamiwsektorze

edukacji.Wroku1891,wrazzEncykliką

Rerumnovarum

LeonaXIII,problemtenznalazłodzwierciedlenie

wmagisteriumpapieskim.Następnie,w1931roku,

ukazałasięEncyklikaPiusaXI

Quadragesimo

anno

.BłogosławionyPapieżJanXXIIIopublikowałw1961

rokuEncyklikę

MateretMagistra

,zaśPaweł

VIwEncyklice

Populorumprogressio

(1967)iwLiście

apostolskim

Octogesimaadveniens

(1971)podjąłzmocą

problematykęsocjalną,którawmiędzyczasienabrzmiała

przedewszystkimwAmeryceŁacińskiej.Mójwielki

PoprzednikJanPawełIIpozostawiłnamtrylogięEncyklik

społecznych:

Laboremexercens

(1981),

Sollicitudorei

socialis

(1987)iwkońcu

Centesimusannus

(1991).Wten

sposób,wzderzeniuzwciążnowymisytuacjami

iproblemami,rozwijałasiękatolickadoktrynaspołeczna,

Brak wyników

Encykliki i adhortacje

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra