Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
toradość,żemożeszprzebywaćzeswojąsiostrą.
Annaprzytaknęła.Tobyłaprawda,choćwiedziała,
żenieminiewieleczasu,nimzazdrośćwychyliswój
złowrogiłeb,bystanąćmiędzyniąaMarią.Zawszetak
było.Czułanasobiespojrzeniesiostry.
–Mamyszczęście,żemożemyrazemsłużyćWaszej
Wysokości–powiedziała.
–Aleniemamyszczęścia,żewtymmiejscu
–westchnęłakrólowaMaria.–Och,czassiętakciągnie.
Czekamzutęsknieniem,ażtetygodnieminą.
Annatakżenatoczekała.Niemiałajednakinnego
wyboru,jaktylkozająćmiejsceobokinnych
filles
d’honneur
idamdworuizaopiekowaćsięswojąnową
panią.
Wkrótceodkryła,żeniektórezdamsąmniejwięcej
wjejwiekuisąpełnewerwy,cosprawiło,żeżyciestało
siębardziejznośne.Nadzorowałaje
dame
d’honneur
,którązwanomadamed’Aumont.Anna
wkrótcedowiedziałasię,żemaonaznakomitekoneksje
–niegdyśsłużyłaświątobliwejkrólowejJoannie,pierwszej
żoniekrólaLudwika,ipoślubiłajednegozjegonajbardziej
zaufanychludzi.
TrudnobyłonieporównywaćmłodejkrólowejMarii
donamiestniczkiMałgorzaty.Wydawałasięmiłą
dziewczynązdużympoczuciemhumoruinaturalnie
pogodnymusposobieniem,aleniepodzielałażadnych
intelektualnychzamiłowańnamiestniczki.
KrólFranciszek,botakjużosobiemówił,przychodził
dokrólowejprawiecodziennie.Byłdokładnietaki,jak
wyobrażałagosobieAnna:wysoki,mroczny,ponury
ilubieżny,zestałympółcieniemzarostunabrodzie.
