Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wyciągnąłsłuchawkęzuchaiwyrzuciłjązasiebie.
–Nikogo,kurwa,niedasięzwolnićwtejfirmie.Każdyzkimśalbo
siędyma,alboziomuje.Jaktomawogóledziałać?!
–Nosłyszałam,żeomniewalczyłeśjaklew–rzuciłakąśliwie.
–Dajspokój.Krystekniemajaj,żebycięzwolnić.Nieodważysię.
–AMarcin?JakwyrzuciszGosię,tomożesięzemścić.Itoskrupi
sięnamnie.
Robertpołożyłjejnaudziedłoń,którazarazpowędrowaławgórę.
Zatrzymałają,zanimdotarłdomajtek.
–Poradziszsobie–powiedział,uśmiechającsięłobuzersko.
–Wyleciszstąd,toznajdzieszsobienowezajęciezzajebistym
kontraktemgdzieindziej.
–Może.Terazjestciężko.Wiesz,iledziewczynstraciłorobotę?
–Aktóraśznichjestczarna?
Porazdrugiwyciągnęławgóręśrodkowypalec.Tymrazemnie
byłożadnychwątpliwości,żegestskierowanyjestdoniego.Robert
roześmiałsięgłośno.
–Nonieobrażajsię,Ada!–powiedział.–Jesteśzajebistąlaską.
Bardzomądrąibardzoutalentowaną,alenieoszukujmysię,zwracasz
nasiebieuwagę,bomasztakikolorskóry,anieinny.Tocięwyróżnia
wtymkrajubiałychhomofobów.Tymzwróciłaśnasiebieuwagę
idziękitemuzrobiłaśkarierę.
–Nonawetniewiesz,jakmiłotosłyszeć.
–Poprostutakjest.Powinnaścieszyćsięztego,anieobrażać,
ilekroćktośotymwspomni.
Nieodpowiedziała.Robertwreszciezwolnił.Samochodemprzestało
trząść.Mężczyznawzdrygnąłsiędwarazy,jakbymiałdrgawki.Jego
dłońwróciłanajejudo.
–Zachwilębędziemy,alewiesz...
–Cotakiego?
