Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
15
wego,jejoperacjonalizacjawymagawskazaniadyscyplinynaukowej,którabyłaby
wiodącawformułowaniuparadygmatuorazwskazywaniumodelowejpraktyki,
np.metodycznychzasadpraktykowaniatakiegozarządzania.Wybórdyscypliny
wiodącejpowinienbyćdokonanynienapodstawiedominującychtreści,lecz
potencjałutriangulacjimetodologicznejjakoplatformynormalizacjiujęć:conaj-
mniejontologicznegoiaksjologicznego,awmiaręmożnościtakżemetodologicz-
nego[Zawiła-Niedźwiecki,2014b].Wtoku„SzkołyLogistyki2015”przychylnie
dyskutowanopropozycję,abytakądyscyplinąbyłynaukiozarządzaniu.
Ustawaozarządzaniukryzysowym[2007]wskazuje11systemówinfrastruktury
krytycznej,zkoleiprzepisyUE,definiującUnijnyMechanizmOchronyLudności,
określająjeszczejedensystemochronydziedzictwanarodowego.Istotąza-
rządzaniakryzysowegojestochronatychsystemów.Mająoneróżnycharakter
infrastrukturalny,organizacyjnyioczywiścieodmiennąfunkcjonalnośćsłużącą
społecznościzrozważanegoterenu.Tymsamymwymagająoneodmiennychkom-
petencjizzakresuutrzymaniasprawnościidyspozycyjności,organizacjizarzą-
dzanianimi,organizacjidostępudoświadczonychprzeznieusługspołecznych.
Równocześnieichspecyfikawyznaczatakżepodatnośćnazagrożeniazjednej
strony,azdrugiejcharakterzakłóceńwwymiarzewpierworganizacyjno-technicz-
nym(jakbywewnętrznymwobrębiedanegosystemu),anastępniewwymiarze
oddziaływanianaspołeczność,którejmająsłużyć.Ponadtosystemytepozostają
wlokalniespecyficznejzależności,którawsytuacjachzachodzeniakryzysówowo-
cujeefektemdomina,cooznacza,żezakłóceniedziałaniajednegozsystemów
możepowodowaćjeszczepoważniejszenegatywneskutkipostroniesystemów
uzależnionych.Wprzypadkuwystąpieniazdarzeńkrytycznychdochodząkolejne
cechyoddziaływanianiektórychsystemów,tj.czasoddziaływaniaorazkwestia
odwracalnościskutkówzakłócenia[Zawiła-Niedźwiecki,2014b].
Tenszerokikontekstproblemów,aleiniedookreśloności,stanowiwyzwanie,
któremumasprostaćoddawanadorąkczytelnikówspecjalistówpublicznego
zarządzaniakryzysowegomonografia.Składasięonaz3części:pierwszapoświę-
conajestanalogiommiędzypublicznymzarządzaniemkryzysowymazarządza-
niemryzykiemoperacyjnym(rozdz.1–4),drugąstanowiopiswłaściwejmetodyki
(rozdz.5–8),atrzecia(rozdz.9–10)pokazuje,naczympolegaijaknależyzarzą-
dzaćwiedząwzakresiepublicznegozarządzaniakryzysowego.
Wrozdziale1Podstawyprawnepublicznegozarządzaniakryzysowegoorazwzorce
dobrychpraktykwskazanopodstawoweaktyprawneorazgłównemiejsca,gdzie
należyśledzićpojawianiesięnowychregulacji.Wykaztenuzupełnionoomówie-
niempodstawowychwzorcówdobrychpraktyk,jakimiprzedewszystkimnormy
istandardymiędzynarodowe,aletakżerekomendacjespecjalistycznychśrodowisk
zawodowych.
Wrozdziale2Procesizakrespublicznegozarządzaniakryzysowegowskazano,na
czympolegaanalogiadotriady:ryzykobezpieczeństwociągłośćsformułowa-
nejwnaukachozarządzaniu,anastępniejakzarządzaćprocesemidentyfikacji
zagrożeńorazanalizyiocenyryzyka.