"Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

Elżbieta Kal

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-7467-153-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

424

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Kal, Elżbieta. "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy". Red. . Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku, 2010, 424 s. ISBN 978-83-7467-153-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Kal, E.

T1 "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

PB Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

PP Słupsk

YR 2010

SN 978-83-7467-153-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 294902, author = "Kal, Elżbieta", editor = "", title = ""Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"", publisher = "Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku", year = "2010", address = "Słupsk", isbn = "978-83-7467-153-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Kal, Elżbieta

ED -

TI - "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

PB - Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

CY - Słupsk

PY - 2010

SN - 978-83-7467-153-8

ER -

Netografia (standard APA):

Kal, Elżbieta. "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy" [baza danych online] Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku, 2010 [dostęp: 05 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/tego-sie-nie-krytykuje-na-kogo-sie-nie-liczy-elzbieta-kal-294902.

socrealizm, krytyka artystyczna

Wolno chyba uznać, że niniejsza praca łączy typologicznie (co najmniej) dwa wskazane przez Sławińskiego modele pisania o krytyce, bo nie rezygnując ze „zdarzeń”, podejmuję próbę potraktowania jej jako system, na który składają się wypo...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-7467-153-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

424

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Spis treści niedostępny

tykiulegnieprzeobrażeniom,kwestionujetymsamymkoniecznośćstymulowaniatych

procesów

,tymbardziejżespołecznejawangardzieodpowiadaćmawtwórczościprzed-

stawieniowytradycjonalizm.Drugirzekomydementowanydogmattotwierdzenie(Prona-

szki)oabstrakcyjnymcharakterzekażdejwielkiejsztuki;przeciwstawiamujakobyoczywi-

stądefinicjęrealizmu,czyliobrazu,wktórymprzedmiotysąidentyfikowalne,pozbawione

deformacji,coniewykluczaporządkującegopierwiastkapodmiotowego.Możnawięcpo-

wiedzieć,żeformujesiętukolejnyelementprzyszłejsockrytyki,tj.związanieśrodkówwy-

razuzokreślonąpostawąetycznąwobecrzeczywistości:zakceptacjąiuczestnictwem

realizmu,przeciwstawionegoidealizmowi.Tenostatnirozumianyjestjakoprzewaga

elementupodmiotowego,negacjaświataipasywizm,wyrażonewformachniemających

odpowiednikawrzeczywistości,układachideformacjach,którychprzykładówdostarcza

twórczośćBraque’aiPicassa.Dobrowolskizresztązdajesobiesprawęzuproszczeniaizbyt

szerokiejformułyrealizmu,obejmującej–jakokreśla–większośćfenomenówartystycznych,atak-

śewieleobrazówdzisiejszychprofesorówkrakowskiejAkademiiSztukPięknych

.Wtakimkontek-

ścienielogicznewydajesiępóźniejszepotępieniepostimpresjonizmu.Priorytetowejwe-

długPronaszkioryginalnościbadaczjestskłonnywprawdzieprzypisaćtakżeistotnyakces

wdziele,alepodkreślajużzgodniezobowiązującąniebawemzasadą,żejegonadmiar

prowadzidopatologiiiznamionujeschyłek.

Udziałkolejnegointerlokutoranasuwapodejrzenie,żespóromalarstwoprzebiegał

wedługzaplanowanegoscenariuszaibyłwistociegrąpozorów

,bovoxpopuliotrzymać

miałnominalniestatusrozstrzygający.Możnachybabowiemuznaćzapersonalizacjęrze-

komegozamówieniaspołecznego,awięcsocjalnejawangardy,głosPawłaKonrada,mie-

niącegosięprzedstawicielemrzeszprzeciętnychodbiorców

,oburzonegonaelitaryzmno-

woczesnejsztukiielitarystycznienastawionąkrytykęuosabianąprzezPrzybosia.Wreszcie,

coistotne,reprezentantmasdomagałsiękontrolispołecznejnadtwórczością,której

hermetyzmzmuszaszerokąpublicznośćdozaspokajaniagłodusztukierzacem,kiczem

itandetą.Zauważmy,żenastąpiłotuznowuodwrócenierelacji,wjakichTeisseyrewyja-

śniałprzyczynyniskiejkonsumpcyjnościsztuki:dyletantprzerzucawycelowaneweńoskarżenie

natwórców

,dodającnieznacznąuwagęorandzepogróżkilubostrzeżenia,żeprawadia-

lektykiwyrównujądystansmiędzyartystąaspołeczeństwem-publicznością.DZamawiający”

nietylkoprotestujeprzeciwkrytycewypowiadającejabstrakcyjnesądy(casusPrzybosia)

wimieniuspołeczeństwaoczekującego–posłużmysięparonomazjązinterpretacjitekstu

Przybosia–nietylkotematumalarskiego,aletematuwmalarstwiedowyrażeniaepoko-

wychprzemianrzeczywistości.Sugerujetakżetreścinatylespołecznieistotne,żepoprzez

niewjegoprzeświadczeniumożnazyskaćzainteresowanieizrozumieniewidzadlanowo-

czesnejformy.Zezdarzeńwymagającychtakiejwizualizacjiwymieniaprzykładowo:ruiny

Warszawy,Oświęcim,reformęrolną.Zwróćmyjeszczeuwagęnaimperatywnytonwywo-

du,zpiedestałuwładzywydawanewyrazywoli,zaleceniaipozwolenia,wtymzgodęna

abstrakcję,podwarunkiem,żeniebędziewtwórczościdominować,atakżenawyróżniają-

cąwczesnąfazędyskursuorealizmie,pluralistycznąkoncepcjęstylu,raczejtematyczno-

-przedmiotowąniżrealistyczno-socjalistyczną,wjedyniesłusznymwariancie:Malarstwo

współczesneuchyliłosięiświadomieuchylasięnadalodjakiejkolwiekkontrolizestronydyletanc-

kiegospołeczeństwa[...].Tylkopoprzeznowytemat,poprzeztemat,którywzruszaibudzimyśli,mośe-

cieDsprzedaćwidzowiformę”[...].Nawrótdotematubynajmniejnieobniśapoziomusztuki.Malujcie

ruinyWarszawyjakchcecie:-istycznie,neo-istycznie,-istoidalnie[...].Niesprzeciwiamysiępięknymabs-

1111111

Ibidem.

Brak wyników

"Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra