"Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

Elżbieta Kal

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-7467-153-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

424

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Kal, Elżbieta. "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy". Red. . Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku, 2010, 424 s. ISBN 978-83-7467-153-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Kal, E.

T1 "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

PB Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

PP Słupsk

YR 2010

SN 978-83-7467-153-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 294902, author = "Kal, Elżbieta", editor = "", title = ""Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"", publisher = "Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku", year = "2010", address = "Słupsk", isbn = "978-83-7467-153-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Kal, Elżbieta

ED -

TI - "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

PB - Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

CY - Słupsk

PY - 2010

SN - 978-83-7467-153-8

ER -

Netografia (standard APA):

Kal, Elżbieta. "Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy" [baza danych online] Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku, 2010 [dostęp: 07 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/tego-sie-nie-krytykuje-na-kogo-sie-nie-liczy-elzbieta-kal-294902.

socrealizm, krytyka artystyczna

Wolno chyba uznać, że niniejsza praca łączy typologicznie (co najmniej) dwa wskazane przez Sławińskiego modele pisania o krytyce, bo nie rezygnując ze „zdarzeń”, podejmuję próbę potraktowania jej jako system, na który składają się wypo...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-7467-153-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

424

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Spis treści niedostępny

tem,którywyleśałsięnawątrobieimpresjonistów[sic!],zaśosztucePicassa,żeuzmysławiaen-

tropięsystemuspołecznegozdrugiejstronyżelaznejkurtyny.

Jakwidaćzpowyższychprzykładów

,jużw1946rokumożnamówićoideologizacji

językakrytyki,jeszczewielogłosowejidziałającejpozanormatywamimetody,aleupra-

womocniającejsiędopostulatywności.Ważykmówibowiemwyraźnie,żeoileartyści

zachodnimająprawododekonstrukcjiobrazu,wyrazukatastrofizmu,niepokoju,buntu,

otylereprezentowanaprzezniegopolskakrytykama–jakokreśla–

prawodopostulowa-

niaprzełomu

artystycznegowkraju,któryzaliczasiędoustrojowej,niekapitalistycznej

awangardywEuropie.Tendencjaprorealistycznajestczytelna,choćautorjakobyzgadza

sięzPrzybosiemcodowielościodmianrealizmuiprzyznajedoniewiedzynatemattej

postulowanejprzezKotta,ajednocześnieprzystajenajegodrugąpropozycję–pozosta-

wieniadefinicjiprzyszłości,popowstaniunowychobrazów

.Znamiennaiwłaśniepreso-

crealistycznajestambiwalencjaówczesnejkrytyki,łączącejprzyznawanesobieprawodo

kreacjitendencjiczystylu,dowyprzedzaniafaktów

,zeskłonnościądopozostawieniaar-

tystomwyborurozwiązańszczegółowych,akrytycerefleksjiwobecdzieł.Postulatniemośe

zawieraćpotępieniaśrodkówtechnicznych–konstatujeWażykioddalaobawyPrzybosiaoregres

malarstwa–Niemaobawy.JanKapistaCybisczyEibisz[sic!],RzepińskiczyAnnaRudzka,

PronaszkoczyRadnickiwwalceztamtymmalarstwem[monachijskichsosówistarątandetąZachęty]

będąmielisprzymierzeńcównawetwśródliteratówwołającychopowrótdorzeczywistości

.Poetanie

uwzględnił,żeowądwutorowośćkrytykijednoznacznierozstrzygniewładzapolityczna

iżepoparcieliteratówniewystarczydoprzeciwstawieniasięregresowisztuki.

NiewnikającwszczegółyodpowiedziDobrowolskiegonaripostyTeisseyre’aiProna-

szki,zwróćmyuwagęnajpierwnacharakterystycznąsprzecznośćpolegającąnatym,iżba-

daczwprawdzienieprzyznajesiędodualizmumetodologicznego,uzasadniającposłuże-

niemsiępoprostumetodąhistoryczną,leczbroniprawanaukinawetniedodualizmu,aleplura-

lizmu,tj.analizyzjawiskwkilkuaspektachrównocześnie.Odsztukinatomiastwymaga,

abynazmianywynikającezhistorycznegoispołecznegorozwojureagowałajedną,reali-

stycznąformułą.Jaksięokaże,socrealizmtakżekrytykęobjąłrygoramitejsamejcotwór-

czość,rzekomonaukowejmetody,zatemuznanieswobodybadawczejpotwierdzajeszcze

presocrealistycznycharakterwywodówkrytyka.ZresztątekstyDobrowolskiegosąraczej

samewsobieświadectwempewnychskłonnościdosposobówuprawianiakrytyki,rozwi-

niętychwsocrealizmie,amniejwykładniąwyraźniesformułowanychdlaniejreguł.Na-

wiązującjeszczedokolejnegoartykułu,dodajmy,żeDobrowolskipoświęciłgo–jakokre-

śliłwtytule–artystycznymtabuidogmatom

,poddałwięcdemistyfikacjiprzypisywane

artystom,wyspekulowanem.in.napodstawieopiniiTeisseyre’aiPronaszkiprzeświadcze-

nieoniezmienności,nienaruszalnościsztuki,orazzwiązanąznimnegacjęprawakrytyki

dopostulowaniazmian.Badaczzatemzjednejstronywystępujezestanowiskahistorycz-

nejkoniecznościipostępującejewolucji,popartegoprzytaczanymifaktamizartystycznej

przeszłości(jakabsorbującaoponentówprzestrzeńwobrazachHobbemyiBonnarda),za-

razemjepodważaprzekonaniem,żezmianywsztucenależypostulować,nawetwymuszać.

Zdrugiejstronyutożsamiaprawodoautonomii,dowyboruśrodkówekspresjizdogma-

tycznymprzeświadczeniemorzekomejniezmiennościsztukialbo–inaczej–niezbywal-

nośćprawasztukidosuwerennościkojarzyzniezmiennością.Twierdzącstanowczo,że

niezależnieodimputowanegoprzeciwnikomkonserwatyzmu,sztukaitakprawemdialek-

1111111

Ibidem,s.9.

T.Dobrowolski,Dogmatyitabu.DOdrodzenie”1946,nr38,s.7.

Brak wyników

"Tego się nie krytykuje, na kogo się nie liczy"

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra