Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
14
SPOTKANIAEUROPEJSKIE.NASTYKUKULTUR
uległazasadniczejzmianie,Parlament,mającnawzględzieplanowanywzrostli-
czebnyposłów(z626do732),opracowałregulacjewewnętrznewliczbie116,
koncentrującsięnaprocedurachiskuteczności.Jednak,zdaniemKreppela
(2003),abyprzeprowadzićzmianywregulaminie,dwienajwiększegrupypoli-
tycznemusiaływspółpracować,awieleztychdecyzjijestnaniekorzyśćmniej-
szychugrupowańiposłówniezależnych.Ciekawe,żeParlamenttakżewspra-
wach,któreniepodlegająprocedurzewspółdecyzjipróbujenapozostałychin-
stytucjachwymusićjejzastosowanie(Fouilleux,MaillardiSmith,2005,s.619).
Znaczenie,aleiczasochłonnośćprocedurywspółdecyzjipodkreślapowołanie
instytucjiwspomagających:Biurads.ProceduryWspółdecyzjiSłużbyPrawnej
SekretariatuGeneralnegoRadyiSekretariatuParlamentuds.PostępowaniaPo-
jednawczegoiProceduryWspółdecyzji.
Podsumowującznaczenietejprocedurydecyzyjnej,wartozestawićliczbę165
aktówprawnychuchwalonychzapomocąwspółdecyzjiIwkadencjiPE
1993–1999z403aktamiprzyjętymiwkadencji1999–2004,realizującwspółdecyzję
II(DV/547830PL.doc,2004,s.4).Wprawdziewchwilidrukutegoartykułunie
wiadomo,kiedyiczywogóleorazwjakimkształciewejdziewżycieprojekttrak-
tatuustanawiającegoKonstytucjęUniiEuropejskiej,jednakwartozwrócićuwagę,
żezgodniezzapisamitegodokumentuprocedurawspółdecyzjiobjęłabyniemal
całądziałalnośćlegislacyjną(art.I-34,art.III-396).Acowięcej,zostałabywzmoc-
nionazapisemwprowadzającymhierarchięustawUE(Crum,2005,s.460).
OcenazmianwprocesiewspółdecyzjiwprowadzonychprzezTraktatyzAm-
sterdamuiNiceijesttrudnainaukowcypozostajązesobąwsporze.Hoyland
uważa,żewspółdecyzjaIIosłabiłapozycjęKomisji,jednocześniewzmacniając
Parlamentiprezydencję.Podkreśla,żegrupyroboczeRUEisprawozdawcyPE
mająnarzędziadopodjęciaostatecznejdecyzjinaetapiepierwszegoczytania,ale
negocjacjemogąbyćowieledłuższe.„Czylijestmiejscenapolitycznąkontesta-
cjęprzyjednoczesnymzwiększeniusprawności”(Hoyland,2006,s.45).Takżein-
ninaukowcy(Corbettetal.,2003;Shackleton,2000;ShackletoniRaunio,2003;
Stacey,2003)uznali,żezmianytezwiększyłyszansenadojściedoporozumienia
nawcześniejszymetapie,niżgdyobowiązywaławspółdecyzjaI.NatomiastYata-
ganas(2001)podkreśla,żewkonsekwencjidotychczasowychreformpozycja
Parlamentujestnatylesilna,żezapewneniebędziejużwzmacniana.
Jestjednakgrupanaukowców,którzymająwątpliwości,czyzmianywprowa-
dzonetraktatamiwAmsterdamieiNiceiwzmocniłylegislacyjnąwładzęParla-
mentu.Należądonich:Fouilleux,MaillardiSmith(2005),którzyuważają,że
procedurawspółdecyzjiIIbardzoskomplikowałanegocjacje.Ichociażosłabiła
możliwościKomisjiUEnaetapiedrugiegoczytania,tymrazemjednaktazmia-
naradykalnieniewzmocniłapozycjiPE(Kasak,2004).Wartowtymmiejscu
podkreślić,żenaukowcyprzyznają,iżjakdotądwładzazabranaRadzieUE,
względnieKomisjiUEwprocesieposzerzaniaprocedurywspółdecyzjiwzmac-
niałapozycjęParlamentu.NatomiastBurns(2004)podkreśla,żeKomisjanadal
jestsilna,gdyżtojejprzypadaopiniowaniepoprawekzgłoszonychprzezParla-
mentwpierwszymidrugimczytaniu,tymsamymzmniejszającjegowpływ.
Komentarztenwprawdziewydajesięuzasadniony,alemojewątpliwościbudzi
