Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
SPOTKANIAEUROPEJSKIE.NASTYKUKULTUR
wpływParlamentu,zezwalającnadrugieczytanieiwarunkoweweto.JeżeliKo-
misjapozytywniezaopiniowałapoprawkiparlamentu,Radamogładecyzjetych
dwuinstytucjiodrzucićtylkojednomyślnie.Czyliwsprawach,gdzieKomisja
iParlamentsięzgadzały,mogłybyćniemalpewne,żeichpreferencjezostaną
wprowadzonewżycie.Jednocześnie,jeżelimiędzyKomisjąaParlamentembył
konflikt–RadziebyłotrudnodecyzjeParlamentuprzeprowadzićwopozycjido
Komisji.Posłowiezdawalisobiesprawę,żeodpowiedniopostępując,czylipozy-
skującprzychylnośćRadylubKomisji,zyskająszansewprowadzeniaswoichpo-
prawek(Kreppel,2003).Wtejsytuacjidobrymrozwiązaniemdlawszystkich
trzechinstytucjibyłopowoływanienieformalnychspotkań,zwanychpoczątko-
woMiędzyinstytucjonalnąGrupąKoordynacyjną,potoczniezwaną,odnazwi-
skawyższegourzędnikaParlamentu,GrupąNeunreithera.
UrzędnicyKomisjizaczęlidoceniaćpotrzebęnieformalnychkontaktówzre-
prezentantamiParlamentu,akonkretniezkomisjamiparlamentarnymi,gdyż
wartobyłowprojekcieustawyzawrzećpreferencjeposłów.Oznaczałotoprze-
dyskutowanieprojektówzesprawozdawcamiiprzewodniczącymikomisjiparla-
mentarnych,atakżezkoordynatoramigruppolitycznychzajmującymisiędanym
zagadnieniem.DziękitakimzabiegomKomisjaiParlamentmogłyRadzieprzed-
stawiaćwpraktyceuzgodnionyprojekt(Tsebelis,1994).Ponieważproceduraopi-
sanawart.149byłaniejasnaiskomplikowana,koniecznestałosięzintensyfiko-
waniedialogumiędzyinstytucjami.Doceniająckoniecznośćwspółpracy
w1990r.,ParlamentiKomisjazgodziłysięnapierwszynieformalnyKodPostę-
powania,wktórymKomisjazobowiązałasiędoszczegółowegotłumaczeniepo-
słomprzyczyndecyzjipodjętychprzezKomisjęiRadę,atakżedoprzekonywa-
niaRadyMinistrów,byczekałanaopinięParlamentu(JudgeiEarnshaw,2002).
PonieważJAEzawiódłoczekiwaniaposłów,debatyzwiązanezwprowadzaniem
tegotraktatuwżyciezawierająinformacjeokoniecznościwykorzystaniadomak-
simumpotencjału,jakitenaktprawnystworzył(OJC,no.2–346,Annex115,117).
Byłtopierwszyraz,gdyParlamentspróbowałdrogąprzedewszystkimwe-
wnętrznychreformorganizacyjnychwzmocnićswojąpozycję.Wkonsekwencji
wprowadzono97poprawekdoRegulaminuPE(Kreppel,2003).Poprawiałyone
skutecznośćiorganizacjęwewnętrznąParlamentu,m.in.zyskałynaznaczeniu
komisje,aszczególnieichprzewodniczącyisprawozdawca.Zmieniałysiętakże
metodywspółpracyzinstytucjamiEWG,dążąctotego,bydwarazydorokuna
komisjachparlamentarnychministrowieprezydencjiskładalisprawozdanie,
atakżewysłuchiwaliposłówzgłaszającychpoprawki.Wprowadzenieprocesu
współpracydałoimpulsdoszukaniakompromisumiędzyRadąiParlamentem.
Abygoosiągnąć,należałozastosowaćnieformalneprocedury,którenadałystruk-
turękontaktomtychinstytucji.Wtrakciedopracowywaniaprocedurywspółpracy
wykreowanosystemprzepływuinformacjimiędzysekretariatami:komisjiparla-
mentarnych,RadyUEiKomisjiEuropejskiej.TymsamymJednolityAktEuropej-
skiiwprowadzenieprocedurywspółpracywzmocniłypozycjęParlamentudzię-
kirozwijaniunarazienieformalnychkontaktówzinstytucjamiEWG.
TedoświadczeniamiaływpływnawprowadzenieTraktatemoUniiEuropej-
skiej(art.189b),procedurywspółdecyzji,wktórej(1)wprzypadkuróżnychsta-
