Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Kiedymiałemdwanaścielatrozkoszowałemsięlekturą
Drakuli
,jednakkoncepcjawampirówwysysającychkrew
poprzezugryzieniewtętnicęszyjnązawszewydawała
misięabsurdalna.
Pamiętacie„malinki”,którezostawałynaszyiwwyniku
miłosnychugryzień,kiedybyliścienastolatkami?Wampir
niezostawiłbydwóchrówniutkichdziurek,które
dyskretnieprzykryjecieszalikiem.Szyjabyspuchła,
zrobiłasiępurpurowaizaczęlibyściemiećproblemy
zmówieniem.
Pozatym,prawdopodobniewykrwawilibyściesię
naśmierćminutępougryzieniuwampira.Nieleżelibyście
włóżkuprzezparędni,bladziisłabi,wstająctylkopoto,
byotworzyćoknoiwpuścićstwora,któryztrzepotem
wleciałbydośrodkaidziabnąłwasponownie.
Ztegopowodubardzorzadkopisywałemowampirach.
Nawetnajbardziejwyszukanezłedemonywmoich
opowieściachzawszestarałemsięczynićwiarygodnymi.
Jeśliniebędąwiarygodne,poprostuniebędąstraszne
–aprzecieżhorrorypiszęwłaśniepoto,abywas
przerazić.
Jestjeszczecoś–nielubiępisaćotychsamychstarych
strachach,októrychpisząwszyscyinni.Półkizliteraturą
grozywypchanesąpowieściamiowampirach,
wilkołakachiżywychtrupachichociażwieleznich
odniosłosukces,akażdamasporegronoczytelników,
jesttyleinnychmitycznychkreaturwywodzącychsię
