Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10Prawosławnykalendarzliturgiczny-źródła,
strukturaiprzenikanienaterenyrumuńskie
KalendarzliturgicznyukształtowanyprzezpraktykiKościołabizantyńskiego
orazkalendarzludowyłączącywsobiewielorakietradycjekulturowestanowią
dwapodstawoweźródła,którewspółtworząmiaręczasuwewspółczesnejru-
muńskiejkulturzeprawosławnej.Kalendarzeowewyznaczająnajważniejsze
święta,awrazznimipraktykowaneprzezwiernychobrzędyizwyczaje.Ich
korzeniesięgająkulturybizantyńskiejidziękiTradycji,takważnejwducho-
wościKościołaprawosławnego,zapośredniczonejwksięgachreligijnych,
przetrwałyprzezwiekidoczasówwspółczesnych1.
1010Kalendarzjuliańskiikalendarzbizantyński
WKościeleprawosławnymnaterenieRumuniioficjalniewżyciuliturgicznym
stosujesięobecniedwaróżnekalendarze:kalendarzgregoriański,zwanytakże
kalendarzemneojuliańskimlubnowojuliańskim,orazkalendarzjuliański.
AżdopoczątkówXXwiekuwRumunii,podobniejakwcałymKościele
prawosławnym,używanooficjalniekalendarzajuliańskiego(tzw.staregostylu),
wyznaczającegotunietylkorytmżyciareligijnego,lecztakżeświeckiego.
Kalendarztenmiałstarożytnąproweniencję–zajegotwórcęuznawanyjest
aleksandryjskiastronomSosigenes,któryw46rokup.n.e.opracowałgowedług
wzorówegipskichnapolecenieJuliuszaCezara(100–44p.n.e.).Kalendarzten
liczył365dniijedendodatkowy,przypadającywlatachprzestępnych(cocztery
1
G.S.Bebis,ŚwiętaTradycja,[w:]Prawosławie.ŚwiatłozeWschodu,red.K.Leśniewski,
Lublin2009,s.17–24.
