Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
świat.Trzebabyłoznimirywalizować,anawetich
przewyższyć.Wtensposóbimperatorpotwierdzał,że
caritas
byładecydującącechąwyróżniającą
chrześcijańskąwspólnotęKościoła.
25.Dotarłszydotegomiejsca,zwróćmywnaszej
refleksjiuwagęnadwaistotneelementy:
a
)WewnętrznanaturaKościoławyrażasięwtroistym
zadaniu:głoszenieSłowaBożego(
kerygma-
martyria
),sprawowanieSakramentów(
leiturgia
),posługa
miłości(
diaconia
).Sątozadaniaściślezesobązwiązane
iniemogąbyćodsiebieoddzielone.
Caritas
niejestdla
Kościołarodzajemopiekispołecznej,którąmożna
bypowierzyćkomuinnemu,alenależydojegonatury,
jestniezbywalnymwyrazemjegoistoty17.
b
)KościółjestrodzinąBożąwświecie.Wtejrodzinienie
powinnobyćnikogo,ktocierpiałbyzpowodubrakutego,
cokonieczne.Jednocześniejednak
caritas-agape
wykraczapozagraniceKościoła;przypowieśćodobrym
Samarytaniniepozostajekryteriummiary,nakłada
powszechnośćmiłości,którakierujesię
kupotrzebującemu,spotkanemu„przypadkiem”(por.
Łk10,31),kimkolwiekjest.Oboktegouniwersalnego
przykazaniamiłości,istniejerównieżkonieczność
specyficznieeklezjalna–mianowicie,bywKościelejako
rodzinieżadenzjejczłonkówniecierpiał,gdyjest
wpotrzebie.TakijestsenssłówListudoGalatów:
„Azatem,dopókimamyczas,czyńmydobrzewszystkim,
azwłaszczanaszymbraciomwwierze”(6,10).
