Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MałgorzataiFanny,pierwszamającalatdwadzieścia
pięć,drugadwadzieściatrzyiFilipwtedy
siedemnastoletni.Chłopakbyłnajlepszymuczniem
wszkołach,wyróżnianywśródinnych,takdlaswego
wzorowegopostępowania,jakidlaniepospolitych
zdolności.Otrzymałwszystkiemożliwenagrodyimógłsię
spodziewaćnajlepszegopowodzenianauniwersytecie.
Niebyłonnawetprzyśmierciojca,któryzachorował
nagleinimzdołanozawiadomićFilipa,abyprzybył
doStylehurst,choryjużzakończyłżycie.Archidiakon
pozostawiłdzieciombardzoszczupłymajątek,Filipwięc
spostrzegłszy,ilezmniejszyłabysięczęśćprzypadająca
jegosiostrom,gdybykończyłdalejkosztownenauki,
postanowiłwyrzecsięzaszczytów,jakiegooczekiwały,
iposzedłdowojska.
–Jakiżtoszlachetnyczyn!–zawołałWalter.–
Ajednak,cozaszkoda!Gdybymójdziadekwiedział
otym...
–Och!Jestemotymprzekonany,takjakisamFilip–
przerwałpanEdmonstone–ponieważjednak
ondoskonalezdawałsobiesprawę,żenigdybyśmy
natonieprzystali,nieradzącsięnikogo,napisałdolorda
Thorndale’a,proszącoprotekcjęwwojsku,iwtedy
dopierozawiadomiłsiostryoswymzamiarze,gdyrzecz
jużbyłazałatwiona.
–Możnamupozazdrościćtakiegopoświęcenia–
powiedziałWalter–ajednakjesttoprawdziwe
nieszczęście!
–Byłtoczyncałkowitegopoświęcenia–rzekłapani
Edmonstone.–Wiemdobrze,żeOxfordbyłbyowiele
stosowniejszydojegousposobienianiżsłużbawojskowa.
–Ateraz,gdybiednaFannyumarła,aMałgorzata
wyszłazamąż,całejegopoświęcenieokazałosię
niepotrzebne–dodałpanEdmonstone.
