Dominacja czy porozumienie?

Wojciech Furman

Uzyskaj dostęp

ISBN/ISSN:

978-83-7338-466-8

DOI:

-

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego

Rok wydania:

2009

Liczba stron:

295

XML:ISBN/ISSN:

Bibliografia:

Furman, Wojciech. Dominacja czy porozumienie?. Red. . Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2009, 295 s. ISBN 978-83-7338-466-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Furman, W.

A2

T1 Dominacja czy porozumienie?

PB Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego

PP Rzeszów

YR 2009

SN 978-83-7338-466-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 146014, author = "Furman, Wojciech", editor = "", title = "Dominacja czy porozumienie?", publisher = "Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego", year = "2009", address = "Rzeszów", isbn = "978-83-7338-466-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Furman, Wojciech

ED -

TI - Dominacja czy porozumienie?

PB - Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego

CY - Rzeszów

PY - 2009

SN - 978-83-7338-466-8

ER -

Netografia (standard APA):

Furman, Wojciech. Dominacja czy porozumienie? [baza danych online] Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2009 [dostęp: 07 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/dominacja-czy-porozumienie-wojciech-furman-146014.

public relations, dziennikarstwo, komunikowanie, marketing polityczny, Interakcja

Czy współczesne masowe media zajmują się produkowaniem lojalności? Czy pacyfikują dążenia do udziału w decyzjach dotyczących polityki i gospodarki? Czy działania mediów, podobnie jak działania w dziedzinie marketingu politycznego i gospodarczego, ...

ISBN/ISSN:

978-83-7338-466-8

DOI:

-

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego

Rok wydania:

2009

Liczba stron:

295

XML:ISBN/ISSN:

Wstęp10
ROZDZIAŁ PIERWSZY. Działanie i komunikowanie17
1. Strategiczny a komunikacyjny aspekt działania17
2. Komunikowanie jako działanie20
3. Świat życia23
4. Działanie a dominacja lub porozumienie26
5. Odmiany dyskursu30
6. Symetria i asymetria komunikowania38
7. Typy komunikowania44
8. Obiektywizm w dziennikarstwie i PR51
9. Świat dla zabawy i świat poważny54
10. Konkluzje59
ROZDZIAŁ DRUGI. Interes wspólny a dziennikarstwo61
1. Dobro wspólne61
2. Trzy koncepcje społeczeństwa65
3. Częściowy konsens rozległych rozumnych doktryn70
4. Agregatywna a deliberatywna wizja demokracji74
4.1. Demokracja agregatywna75
4.2. Demokracja deliberatywna79
5. Deliberacje lokalne87
6. Media władzy i media odbiorców93
7. Media głównego nurtu i media stronnicze. Nowe media96
8. Role społeczne dziennikarzy102
9. Konkluzje110
ROZDZIAŁ TRZECI. Interes partykularny a public relations112
1. Człowiek zewnątrzsterowny112
2. Człowiek wewnątrzsterowny116
3. Cztery modele PR119
4. Autoprezentacja partykularnych interesów122
5. Marketing w gospodarce i polityce127
6. Marketing społeczny135
7. Marketing redakcyjny140
8. Konkluzje144
ROZDZIAŁ CZWARTY. Modele interakcji dziennikarzy i specjalistów PR146
1. Etapy interakcji146
2. Dwie grupy modeli dziennikarstwa i PR152
3. Gra dziennikarzy i specjalistów PR157
4. Metacoverage – media o sobie i o innych160
5. Przewaga mediów czy przewaga polityków164
6. Siła wpływu partnerów interakcji169
7. Modele transakcji174
7.1. Model selekcji (gatekeeping)174
7.2. Model sterowania (determinacji)177
7.3. Model porządku dziennego (agenda-building and agenda-setting)180
7.4. Wnioski184
8. Modele relacji185
8.1. Model wzajemnego umożliwiania (interefikacji)185
8.2. Model strukturalnego sprzężenia189
8.3. Model stref przenikania193
8.4. Wnioski203
9. Model zbiorczy. Hipotezy204
10. Konkluzje207
ROZDZIAŁ PIĄTY. Zastosowanie modeli interakcji209
1. Metoda badania209
2. Dobór próby badawczej211
3. Modele transakcji dziennikarstwa i PR: Agenda organizacji212
3.1. Redakcja podporządkowana organizacji: Polityk promuje książkę214
3.2. Redakcja partnerem organizacji: „New York Times” o wojnie w Iraku216
3.3. Redakcja rywalizuje z organizacją: „Nasz Dziennik” o traktacie lizboń-skim218
4. Modele transakcji dziennikarstwa i PR: Agenda redakcji220
3.4. Wnioski220
4.1. Organizacja podporządkowana redakcji: „Biedronka” reaguje na krytykę221
4.2. Organizacja partnerem redakcji: Policja przeprasza222
4.3. Organizacja rywalizuje z redakcją: PiS bojkotuje TVN224
4.4. Wnioski226
5. Modele relacji dziennikarstwa i PR227
5.1. Agenda organizacji: „Manufaktura” w Łodzi227
5.2. Agenda redakcji: „Rodzić po ludzku”228
5.3. Agenda publiczności: „Otwórz oczy”230
5.4. Wnioski232
6. Przenikanie PR do dziennikarstwa233
6.1. Redakcja podporządkowana organizacji: Czasopismo samorządowe233
6.2. Dziennikarz podporządkowany specjaliście PR: Brak krytycyzmu237
6.3. Rywalizacja organizacji i redakcji: Nieudana konferencja prasowa240
6.4. Wnioski241
7. Brak interakcji specjalistów PR i dziennikarzy243
7.1. Samodzielna organizacja: Firmy farmaceutyczne i lekarze244
7.2. Samodzielna redakcja: Niezależny reporter245
7.3. Samodzielna redakcja: Dziennikarstwo śledcze249
7.4. Wnioski252
8. Konkluzje253
Zakończenie258
Bibliografia261
Spis rysunków i tabel279
Analityczny spis treści280
Indeks osób286
Summary291
Zusammenfassung293

Drugiekryteriumdotyczytypówredakcjiiwyznaczapodział

nawewnętrznylubzewnętrznypluralizmtreścipublikacji,takjak

rozumieligoDanielHalliniPaoloMancini.Mediacechującesię

pluralizmemwewnętrznymokreślamyjakomediagłównegonurtu,

wyrażająceróżnepunktywidzeniairozmaitetendencjespołeczne,

kierującesiędozróżnicowanychgrupodbiorcówiunikającejedno-

znacznegoprzyporządkowaniapolitycznego.Pluralizmzewnętrzny

cechujenatomiastmediastronnicze,owyższymstopniuparaleli-

zmupolitycznegoikierującesiędowyraźnieokreślonychgrup

społecznych.

Taksformułowanepodziałystanowiąpodstawędopostawienia

trzechhipotez.Pierwszaznichzakłada,żeinterakcjadziałańdzien-

nikarskichidziałańPRzgrupymodelitransakcjibędziewystępowa-

ławmediachstronniczych.Hipotezadrugazakłada,żeinterakcja

dziennikarstwaiPRzgrupymodelirelacjibędziezachodziławme-

diachgłównegonurtu.Trzeciahipotezawiążewystępowaniemodelu

strefprzenikaniaPRdodziennikarstwazmediamiwładzy.Uporząd-

kowanewtensposóbmodeleinterakcjitworzązarysteoriizwiązków

dziennikarstwaiPR,jeślipodpojęciemteoriibędziemyrozumieliza

AdamemGrobleremrodzinęmodeli.

Doweryfikowaniahipotezzostaniezastosowanerozumowanie

dedukcyjneorazmetodaanalizyprzypadków.Modeleinterakcji

dziennikarstwaiPRbędąstanowiłypodstawędowyszukiwania

przypadkówinterakcji,anastępniesprawdzania,wjakichmediachte

przypadkiwystąpiły.Przypadkitezostanąwwiększościzaczerpnięte

zpolskichczasopismbranżowychzlat2005-2008.Celemanalizy

tychprzypadkówbędzieobalenieprzyjętychhipotez.Jeślihipoteza

wytrzymaseriębadańświadomienastawionychnajejobalenie,zo-

stanieuznanazaprawdopodobną.Wprzeciwnymwypadkuhipoteza

powinnazostaćprzeformułowana.

Częśćteoretycznapracyobejmujerozdziałyodpierwszegodo

trzeciego.Rozdziałpierwszyzawierawyjaśnieniepodstawowychpo-

jęć,takichjakdziałanie,komunikowanie,dominacjaiporozumienie.

Rozdziałtenpozwalanausytuowanieprzedmiotupracywramach

ogólnychteoriidziałaniaikomunikowania,jakrównieżnawskazanie

ogólnychcechdziennikarstwaiPRodróżniającychjeodinnychtypów

11