Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Monikauśmiechnęłasięinajwyraźniejzadowolona,
żejejwspółlokatorkadojrzałajużdotegoetapu,
spoważniałaiwyczekującopatrzyławjejstronę.
–Pewniezastanawiałaśsię,dlaczegotutajsiedzę…
Możetowyglądaćśmiesznie–oznajmiłaNatalka,
poczymsłowauwięzłyjejwgardle.
–Bóldrugiegoczłowiekaniejestśmieszny.–Monika
przyszłajejzpomocą.–Toprawda,niewiemczemu…
Alewiem,żemusiałaśmiećważnypowód.
Natiniecoośmielonatymisłowamizaczęłaopowiadać
siostrzeocałkowicienowymżyciuwAkademiiijego
początkach.OpowiedziałajejoNadii,otym,jakpoznała
Zofię,Karola,Jakuba,KarolinęiJosipa.Wspominała
pięknyczas,któryprzeżylirazem,wszystkieichwygłupy
iwspólniepodejmowaneakcje.Gdydoszładomomentu
zdradyNadii,rozpoczęłasiędruga,znaczniesmutniejsza
częśćopowieści.
Uczennicaprzeżywaławspomnieniasamotności
ipoczuciawstydu,gdymusiałasiedziećprzezcały
miesiącsamawławce.Następnieopowiedziałasiostrze
ookolicznościach,wjakichpoznałaFelicjęiotrzymała
odjejgrupyochłapyakceptacjiorazprzyjaźni.
ZniemałymwstydemprzyznałaprzedMoniką,żeodtej
chwilionasamazaczęłaucinaćkontaktzdawnymi
przyjaciółmi.
–Dałamsięzwieśćioszukaćtejichpopularności
–wyznała,kręcącgłową.–Domyślałamsię,żenie
sąmoimiprawdziwymiprzyjaciółmi,ale…musiałamsię
zkimśtrzymać.Dopierowczorajwpełniprzejrzałam
naoczy.Felicjarzucałaprzystolepodmoimadresem
