Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI.Typczynuzabronionego
prawakarnegomająróżnefunkcje;poprzestającnaogólnymwyliczeniu,
wskazaćnależynaprzepisyokreślająceznamionatypówczynówzabro-
nionych(tzw.przepisytypizujące),przepisyokreślającekaryiinneśrodki
penalne,przepisyokreślającezasadywymiarukaryiinnychśrodkówpe-
nalnych,przepisyzawierającedefinicjelegalneorazprzepisywskazujące
napojmowanieorazstosowanieinnychprzepisówkarnych49.Oprócztego
możnawyróżnićpodziałprzepisówzewzględunaaktlubjegoczęść,
wktórymzostałyonezamieszczone,tj.przepisykodeksoweipozakodek-
sowe,wśródpierwszychzaśprzepisyczęściogólnej,przepisyczęściszcze-
gólnejiczęściwojskowej.Słuszniesięprzytymwskazuje,żenBudowa
przepisuogólnegoprawakarnegonieróżnisięodbudowyprzepisuin-
nychdziedzinprawa.Specyficznymicechamiwyróżniasięprzepiskarny,
wyznaczającyzagrożeniesankcjąkarnązachowanieczłowieka”50.
1.2.Czynwujęciukarnoprawnym-analizaterminologiczna
1020Czynwujęciukarnoprawnym–analizaterminologiczna
Przedprzystąpieniemdoprezentacjitytułowejproblematykizasadnejest
przedstawieniekilkuuwagocharakterzeogólnymdotyczącychczynu,jego
relacjidotypuczynuzabronionegoorazzachowania.Sprzyjaćtobędzie
pełniejszemuobjaśnieniuróżnychfunkcjiprzypisywanychistocieczynu51.
Oczywistejesttwierdzenie,żeczynczłowiekajestpodstawowymzałoże-
niemprzyjmowanymprzymodelowymrozpatrywaniustrukturyprze-
stępstwa52.Istnienienfaktycznego”czynuwarunkujebowiemistnienie
49Zob.J.Majewski(w:)T.Bojarski(red.),SystemPrawaKarnego,t.2,s.424-425.
50A.Ratajczak,Zaryswykładuprawakarnego,Warszawa2002,s.115.
51Poniższerozważaniastanowiąrozwinięcieartykułu,zob.S.Żółtek,Zzagadnieńprawnej
problematykipowagirzeczyosądzonejprzestępstwaciągłego-rozważanianatleorzecznictwa
SąduNajwyższego,StudiaiAnalizySąduNajwyższego,t.3,Warszawa2009,s.183in.Zazna-
czyćprzytymnależy,żeautorodszedłodprezentowanegotampoglądu,iżdasięprzedstawić
logiczniepoprawnypodziałpojęć:czyn,czynzabronionyizachowanie.
52AktualnerozumienieznaczeniaczynudlaprawakarnegootworzyłypraceE.Belingadotyczące
strukturyprzestępstwa.JakpodkreślaG.Radbruch,nzasługąE.Belingabyłoutorowaniedrogido
takiejsystematyki,wktórejfunkcjaczynujakopojęciapodstawowegonaukioprzestępstwiezo-
stajezastąpionapojęciemrealizacjiznamionistotyczynu(Tatbestandsverwirklichung)”-cyt.za:
Z.Jędrzejewski,Bezprawnośćjakoelement…,s.25,s.49.WedługE.Belingaczynbyłjedyniezda-
rzeniemzewnętrznym,praktyczniepozbawionymtreści(pustąformą).Wjegoskładniewcho-
dziływszaksposóbdziałania,przedmiotczynu,skutek,związekprzyczynowymiędzyskutkiem
aczynemitp.Teelementyautorzaliczałdoistotyczynu.Zastrzegałjednak,żeczynmusibyć
ndowolny”,choćelementwoliwczyniemiałsięniezawierać(pozwalałomutoodróżnićczynod
36
