Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WschroniskuVillepinwyróżniłazylien(Peyrony1936)iustaliłjegopozycję
wkońcowejfaziemagdalenienu,powiązanązradykalnązmianąwwystępowa-
niufauny(jeleńzamiastrenifera).WjaskiniLaugerie-HautePeyronyrozpoznał
materiały,któreokreśliłjako„protomagdalenien”,któryzdefiniowałjako„mie-
szankęoryniakuiperigordienuewoluującegowkierunkunowychform
ocechachmagdaleńskich”(Peyronyetal.1938,Bosselinetal.1988).
Kolejnymważnymkrokiemwbadaniachnadkompleksemmagdaleńskim
byłyustaleniaA.Cheyniera.Wswojejpracyz1939r.badaczten,analizując
poziomypołożonebezpośrednionadpoziomamisolutrejskimi,zawierające
„prymitywnymagdalenienzrakletami”nastanowiskuBadegoule,ichpozycję
stratygraficznąorazcharakterinwentarzakamiennegowykonanegotechniką
łupania,jakopierwszyzwracauwagęnafakt,żemateriałyzBadegoulenietylko
charakteryzujązespołyznajwcześniejszej(najstarszej)fazyrozwojowejmagda-
lenienu,aleprzedewszystkimwbardzoniewielkimstopniuprzypominająwła-
ściweinwentarzemagdaleńskie-byćmożewstopniumniejszymniżinneze-
społybardziejodległestratygraficznie.Podobneinwentarzeznanesąjużwów-
czasztakichstanowiskjakLePlacard,Marthou,JeanBlancczyLaugerieHaute
(Cheynier1939).Cheynierjestpierwszymbadaczem,którywskazałnapotrzebę
oddzieleniatejnajstarszejseriiodtypowegomagdalenienu.Określiłjąjakopro-
tomagdalenien.Jesttotasamafazaitensamtypmateriałów,któryzostanie
potemokreślonymianembadegoulienu.Dalszypodziałprotomagdalenienuza-
proponowałwkolejnejpracy,wydanejw1951r.Opierającsięnacharaktery-
stycznychcechachinwentarzykrzemiennychzkilkubadanychprzezsiebiesta-
nowisk,zaproponowałwydzielenietrzechstadiów:protomagdalenienI-zra-
kletamitypuBedegoule,protomagdalenienII-zmikrolitamitypuParpallo
iprotomagdalenienIII-ztrójkątamitypuLacan(Cheynier1951).Wzamiesz-
czonejwcytowanymartykuledyskusjisamautorzwracałuwagę,żełączenie
zespołówztrójkątamizprotomagdalenienemniezostałopowszechniezaak-
ceptowane.W1955r.zaproponowałwydzieleniemagdalenienuIjakood-
dzielnejjednostkitaksonomicznej-„badegoulienu”,zaśpozostałychwcze-
śniejszychfazmagdalenienu(fazyIIiIIIwedługBreuila)-jako„protomagda-
lenienu”(Kozłowski1985).
Nadalteżpodejmowanopróbypodziałumagdalenienuwoparciuoinwenta-
rzekościane.W1956r.L.CoulongesnapodstawiebadańwjaskiniMartinet
iRocAllanwQuercyzasugerowałmożliwośćistnieniadwóchrównolegleist-
niejącychkulturmagdaleńskich,zktórychjednamiałabyposiadaćharpunyitę
nazywałobysięmagdalenienem,drugazaś-bezharpunówotrzymałabynazwę
„Saint-Germienne”(Coulonges1956,Djindjianetal.1988).
PodziałCheynierazostałpoddanykrytyceprzezD.deSonneville-Bordes
(1960),któraanalizującróżnicepomiędzypropozycjamiBreuilaiPeyrony’ego
12
