Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niczymgwiazdapolarnażeglarzom,przyświecałaichprywatnym
wspomnieniom.Wogólenależytodoregułwarsztatu,żepoetki
ipoecirzadkomówiąoczymkolwiekwprost.Szyfrująprawdziwe
zdarzeniazaczerpniętezwłasnejbiografiiwpoetyckiejformiewier-
sza,ato,żemożemyzrozumieć,copragnąnam(przecieżnie:sobie)
przekazać,zawdzięczamyantropologicznymsymbolizacjomiuni-
wersaliomutrwalonymifunkcjonującymwnaszejkulturze.Poezja
jestwtejsytuacjirodzajemmediumoszacownejtradycji,zapo
-
średnictwemjakiegotwórcyoprowadzajączytelnikapokrólestwie
osobistejpamięci.Tylenpostronie”autorów.
Spytaćmożnabyrównieżoto,cowydarzasięnpostronie”sa-
mychdzieł.Myślę,żeodbywasiętowszystkopodługzbliżonych
zasad.To,żeuznamyutwórzaautobiograficzny,nieoznacza,że
zostałonnprzepisany”przezautorazżycia.Dlategoniejestongor-
szyodprzykładówwybieranychzliteraturyopatrzonejepitetem
nprawdziwa”:autoteliczna,autotematyczna,metaforyczna.
Zapomnienie:wszystkoto,coginie
WwykładzieFormaiśmierć(1988)MariaJanionuznała,że
najważniejszymzadaniemhumanistykijestwalkazuprzedmio-
towieniem
8
.Jesttozadanietrudneprzedewszystkimdlatego,że
uprzedmiotowieniewynikazhistoryczności,rozumianejnaspo-
sóbMartinaHeideggera.Chociażwwywodzieuczonejniepada
nazwiskoniemieckiegohermeneuty,alezaakcentowanaprzeznią
przemijalnośćiśmiertelność,nieodłącznaodbytuczłowieka,kieruje
uwagęnaprzekonaniadwudziestowiecznegofilozofa.Skorotak,
Janiondotykawswejrefleksjisamegordzeniakondycjiludzkiej.Nie
znaczytonaszczęście,żeczłowiekjestzupełniebezbronnywobec
upływuczasu,awkonsekwencjitegożperspektywynieuchronnej
8
Wrealiachkonsumpcjonistycznegomodelużyciaspotykamy,taktoujmę,
ndodatkową”formęuprzedmiotowienia,określanąwjęzykusocjologówjakouryn-
kowienie.Zob.rozdz.IwtejksiążcenWędrówkiTadeuszaRóżewicza”.
10
