Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
panistarałazapewnićjejjaknajlepszydom...todzieci
zawszewpewnymmomenciezaczynająsięzastanawiać,
kimbyliichrodzice...
–Niedlategozniknęła–przerwałaaspirantcekobieta.
–Adlaczego?–zapytałaLew.
Kobietaruszyławkierunkudrzwi.
–Pokażęwam–powiedziała.
Gospodyniposzłaprzodem,niezwracającuwagi
napsy,któreponowniezaczęłyobszczekiwać
funkcjonariuszy.Prowadziłaichnatyłdomu.Dopiero
teraz,gdyszłaprzednimi,widaćbyło,żekulejenajedną
nogę.Nazewnątrzbyłogorąco.Drewnianychlewikbył
oddalonyodparędziesiątmetrówoddomu.Małybudynek
niemiałokien.Światłodocierałodośrodkajedynieprzez
niewielkiedrzwi.
–Mogęzapalićświatło?–zapytałpodkomisarz,
szukającwłącznika.Wśrodkubyłotakciemno,żeledwo
widaćświniezerkającenanichzciekawością.
–Tuniemaprądu–odpowiedziałakobieta.
Lewwyciągnąłlatarkę.
–Niechpannieświeci,bopanprosiakiwystraszyisię
gwarzrobiniedowytrzymania–powiedziałakobieta.–
Jestpanmłody,tooczyzarazsięprzyzwyczają
dociemności,izobaczypan,cotrzeba.
–Prosiaki–powtórzyłazaniącichoSonia,patrząc
naróżowemałeciałkaśpiącenasłomiewkąciejednej
zdwóchzagród.
–Pierwszyrazpaniwidzi?
–Chybatak...wsensie,żetaknażywoizbliska...
tochybapierwszy.
Kobietabezsłowaotworzyładrzwiczkiipodeszła
dośpiącychprosiąt.Podniosłajednoznich.Zwierzątko
