Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
możnabyłospędzićupalnywieczór,cieszącsięorzeźwiającąbryzą
powiewającąodTybru,wabiływszystkich.Ponadbrzeżuspacerowali
ludzie,awknajpkachwrzałyprzygotowania.Rozstawianolampiony
iświeczki,któremiałyrozświetlićczerwcowąrzymskąnoc.Jakatam
panowałaatmosfera!Elizabyłaniązauroczona.
–Cotamsięodjaniepawla51?–zapytała.
–Słucham?–zdziwiłasięciotka.
–Chciałampowiedzieć:cotamsiędzieje?Przepraszam.
Zapominam,żenieznaszpolskiejnowomowy–zażartowała
dziewczyna.
–TocorocznyletnifestiwalEstateRomana,czyliRzymskieLato.
–Przyjdziemytutaj?–bratanicanieodpuszczała.
–Tak.Przejdziemysię,aleniedziś–odpowiedziałaciotka
wymijającoijużciągnęłamłodąwdalsządrogę.
Elizazżalemoderwałasięodbalustrady.Przeszłynadrugąstronę
ulicy.
–Widzisz,tojestWyspaTyberyjska.Alezwiedzimyjąinnego
dnia…
9.Zatybrze–viadellaLungaretta,placinPiscinula,zaułek
Atlety,domśw.FranciszkiRzymianki,placKupców
Panwcylindrze,długimpłaszczuiobcisłymsurducie,wsparty
niedbalenahebanowejlasce,Eliziewydałsięmelancholijny.Sterczał
samotnieprzyskrzyżowaniu,wbijającwzrokwziemię.Stanąwszypod
białympomnikiempodrugiejstronieulicy,przyglądałymusię.
–ToGiuseppeGioacchinoBelli,rzymskipoetapiszącygwarą
ludową,zwanąroma
ne
sco–przedstawiłaciotkajegomościa
wykutegowtrawertynie.–Stworzyłponaddwatysiące
niesamowitychsonetówobrazującychżycieprostegoludu.Coprawda
niemieszkałnigdynaZatybrzu,aleuznano,żejestnajbardziej
reprezentacyjnymwieszczemludowymiwitawszystkichwtej
popularnejdzielnicy.
BelliopierałsięobalustradęmostuFabrycjusza,tużobok
czterogłowejhermysymbolizującejbogaJanusa.Podstawępomnika
zdobiłydwiepłaskorzeźby.ZjednejstronypersonifikacjaTybru,
azdrugiej–takzwanymówiącyposągPasquina,otoczonyludźmi.
