Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miałyśmypo13latiwCaféRittergdybałyśmynatematżycia
studenckiego?Jakcodzienniezadawałyśmysobiepytanie:idziemy
nawykładczydokawiarni?”.
Pierwotnewyobrażenieostudiowaniusprawdziłosiętylko
wprzypadkudorywczejpracy–pomiędzywykładamiTeresadorabiała
wsklepiezbutami.„Niestetymiałam30procentzniżki,więc
zarobionepieniądzewydawałamwsklepie”.
Robertdziwiłsię,żemożnataklekkąrękąroztrwaniaćzarobione
pieniądzenabuty.Sammiałoporyprzedkupowaniemdrogichrzeczy.
Naswojezarobki,jaksammówił,musiuważać.
–Przepraszam–powiedziałpracownikbanku,gdypewnegodnia
Teresapobierałapieniądzezewspólnegokonta.Przypaństwastanie
kontadobrymrozwiązaniembyłobyzałożenielokaty.
PensjaRobertaEnkewędrowałanajegokontooszczędnościowo-
rozliczeniowe,aonjegonieruszał.Zamieniłużywanegopeugeota
odFlippiegonamalutkieaudi,dwarazydoroku,podczaswyprzedaży,
kupowałsobieubrania,apozatymniemiałzbytwielużyczeń,które
mógłbyspełnićzapomocąpieniędzy.Najchętniejleżałbyrazem
zTeresąnasofie.
Podczasgdyjegodziewczynabyłanazajęciach,onprzerzucał
kanałylubczytałgazetęalbojakiśkryminał.Wtensposóbczekał,
ażwrócizuczelni.
Gdyponaddekadępóźniej,jużpojegośmierci,zaczętopublicznie
mówićojegodepresji,wieluujrzałowTeresietęsilnąkobietę,która
stoizakażdymsilnymmężczyzną.Jednakichprzyjacielezawsze
przeczuwali,żeonaiRobertsądlasiebiewzajemnymwsparciem.
WMönchengladbach,podczaspierwszegowspólnegopobytu
wnowymmieście,powstałamiędzynimicałkowicienowawięź.
„Faceciczasamiwychodzągdzieśwewłasnymgronie–opowiada
TorstenZiegner.–TymczasemEnkusnie.Jeśliumawiałeśsię
zRobertem,toautomatycznieumawiałeśsięrównieżzTeresą”.
Byliszczęśliwi,mogącuniezależnićsięodrodzicówidzieląc
wszystkiedoświadczeniatypowewtejfazieżycia,którezczasembędą
ichtrochęzawstydzać:niekontrolowaneobijaniesię,używaniesuszarki
napraniejakowieszaka,pierwszesamodzielniekupionewycieraczki…
Mimowszystkomiłośćipoczuciewolnościniewystarczyły,
bycałkowiciepozbyćsięuczuciaobcości.„Byliśmydwojgiem19-
latków,którzytaknaprawdępowinnimieszkaćnastancji.Zaledwie
rokwcześniejmieliśmywJeniepaczkęprzyjaciół–mówiTeresa.
–Naglerzucononasdomałegomiasteczka,wktórymniebyło
