Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
[Wprowadzenie]
47
wyjaśniałproblemstosunkudziełasztukidorzeczywistości,wskazując,że
dziełosamojestrealnością,którarządzisięwłasnymiprawami
,,Tadeusz
13.
Kantorjesttwórcą,któryotwieradziejepolskiejpowojennejawangardy.
Początkiembyłjegosięgającyroku1942teatrkonspiracyjny,funkcjonujący
wówczaswokupowanymKrakowiewmieszkaniachprywatnych’’
14.
Jużwpierwszymswymdzieleteatralnym(ŚmierćTintagilesaMaurice’a
Maeterlincka,1937–teatrmarionetkowy,zwanyefemerycznymimecha-
nicznym,związanyzkonstruktywizmemiBauhausem)Kantorpodważa,
łamiekonwencjeplastyczneiteatralne,burzygranicepodziałównakolejne
dyscyplinyartystyczne.Wszystkieelementyskładającesięnajegospek-
takleTeatruPodziemnego/TeatruNiezależnego(Balladyna,JuliuszaSło-
wackiego,1942;PowrótOdysaStanisławaWyspiańskiego–ilustracja2
–iŚmierćOrfeuszaJeanaCocteau,1944):aktorzy,tekst,scenografia,
rekwizyty,dźwiękstająsięmateriąpodległącałościowejkoncepcjiartysty.
Kantortworzydziełototalne,antycypującniejakoformułyswegoTeatru
Niemożliwego,wktórymzrywaztradycyjnymstawianiemwidzanaprzeciw
aktorów,wktórymłączysię,czymożezderza,zesztukącałą,zogólnym
nurtemmyśli.
Il.2.TadeuszKantor,PokójOdysa,zespektakluPowrótOdysa,1944
13Por.:T.Kantor,Sugestieplastykiscenicznej,
,,PrzeglądArtystyczny’’1946,nr1.
14A.Kępińska,Nowasztukapolskawlatach1945–1978,Warszawa1981,s.13.
