Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Gadanie.SpróbujtopowiedziećConradowi.
Pochyliłsięipocałowałjąprzekornie.
–Nie.Tymutopowiedz.
LizwytarłapłatkiśniadaniowezwłosówDaisy
i,odpychająclepkierączki,którewyciągałysiędojej
żakietu,pocałowałajejmiękkąskóręnakarku.
ZociąganiempodałacórkęSusie,niani,ispróbowała
przekonaćJamiego,żebypuściłjejnogę,bochciała
sprawdzićswojąteczkę.Jamie,jakzwykle,wył,uczepiony
jejniczymrzep.
Wychodząc,zerknęłanaswojeodbiciewlustrze
wprzedpokoju.Nieźlesiętrzymałajaknatrzydzieści
sześćlat.Mogłabytrochęschudnąć,aleteraz
przynajmniejniemiałazmarszczek.DziękiBogu,
wzeszłymtygodniusięostrzygłainowafryzura,jeśli
nawetniewrzuciłajejwnowądekadę,toprzynajmniej
wyciągnęłajązlatsiedemdziesiątych.Przydymiony
szmaragdowycieńdopowiek,naktórynamówiła
jąfryzjerka,nadałjejoczomzmysłowy,orientalny
charakter,cocałkiemjejsiępodobało.Mówisię,
żebrunetkidłużejzachowująurodę.Awkażdymrazie
brunetkitakmówią.
Spoglądającnazegarek,Lizpoczułakrótkie,ale
znajomeukłuciepaniki:byłaspóźnionanazebranie
zConradem,trzebaoddaćodkurzaczdonaprawy
iwłaśniesobieprzypomniała,żeSusiechciaławziąć
dzisiajsamochód.JakjąnazwałDavid?Klasycznąkobietą
współczesnąkobietą.Bardzozabawne...
Nacotygodniowymzebraniuprogramowymbyły,jak
zwykle,tylkodwiekobiety:LiziClaudiaJones,
kierowniczkadziałurozrywkiMetroTV.Pogonitwieprzez
Londynipokonaniubiegiemtrzechpięter–okazałosię,
żewindajestpełna–Lizdotarładosaliposiedzeń
