Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tomusibyćmiłychłopak.
–O,bardzo!Dużoumieiprzepadazaczytaniem.
–Atentłustyobokniego?
–ToNadziany;naimięmaGeorge,aleśmygotakprzezwali,
bobardzodużoje.TenchłopaczeksiedzącyprzyojcuBhaertojego
synekRob.Atenwysoki,toFranz,jegosiostrzeniec.Onnastrochę
uczyipilnuje.
–Wszaktotensamcogranaflecie?–zapytałNat,gdyTommy
umilkł,atozprzyczyny,żewpakowałsobiedoustcałepieczone
jabłko.
Tommyskinąłgłową,prędkoprzełknąłjabłko,apotemrzekł:
–Owszem,gra!Czasemtańczymyigimnastykujemysięprzyjego
muzyce.Jaznówlubięgraćnabębnieichciałbymsiętegouczyć.
–Codomnie,wolęskrzypce;boijatakżeumiemgrać!
–powiedziałNat,któremutenmiłymutematrozwiązałusta.
–Umiesz!?–zawołałTommy,robiącwielkieoczysponadkubka.
–PanBhaerkupiłwłaśniestareskrzypceizpewnościąpozwoliciich
używać,ilerazyzechcesz.
–Naprawdę?Ach,jakbytobyłodobrze,bowidzisz,pókiojciec
żył,chodziłempodomachgrywaćnaskrzypcachznimijeszcze
zdrugimmuzykiem.
–Czytobyłoprzyjemnezatrudnienie?–zapytałciekawieTommy.
–Gdzieżtam,okropne!Takbyłomroźnowzimę,atakgorąco
wlecie!Bywałemczęstostraszniezmęczony,awdodatkutrzebabyło
znosićgłódizłeobejście.
TuNatumilkłiodgryzłporządnykawałpiernika,jakgdybydla
upewnieniasię,żeteciężkieczasyjużminęły,apotemdodałrzewnie:
–Alejakochamskrzypkiitęsknomidonich.Nicolozabrał
jepośmierciojcainiechciałmniedłużejtrzymać,bojestemsłabego
zdrowia.
