Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zożywieniem,jakbyjużwyczuwałyrychłypostój.BratAmalryk
równieżzaprzestałodmawianiamodlitwyiwpatrywałsięwniewysoką
wieżyczkęzdzwonem,gdzieciemniałasylwetkaobserwującegomorze
wartownika.
Postaćbyłaspokojna,nieruchoma.Brunojechałnatylebliskoczoła
kompanii,żewidziałulgę,jakaprzemknęłaprzezspoconątwarz
Amalryka.
Niemaszochotynażadnąświętąwojnę,prawda?–pomyślałnie
bezzłośliwości.Przyznajsię,żeprzezcałądrogęmodliłeśsiętak
naprawdęoto,bydeHomedesmiałrację.ByjedynymiTurkami
naMalcieokazalisięniewolnicynanaszychgalerach.
Złośliwośćjednakże,choćszczera,pochwiliwydałamusię
nieuzasadniona.Wszakonsamniemiałochotynaświętąwojnę.
Zwłaszczategodnia.
AmalrykdeFilestiznówpodjąłmodlitwę,tymrazemmocniejszym
głosem,jakbybliskośćświątynizachęciłagodoambitniejszychstarań.
Nimodmówiłjąporazdrugi,pierwszekoniezatrzymywałysięjuż
wcieniurzucanymprzezścianykościoła.BratdeFilestidostrzegł
spieszącegokunimożywionego,załamującegoręceproboszczaizsiadł
zkonia.Wjegoruchachnanowopojawiłysiępowagaidostojeństwo,
jakbysamąswojąobecnościązsyłałnaokolicęochronęprzedkażdym
zagrożeniem.Wśródrycerzyzaśznówdałosięsłyszećcicherozmowy,
azaciekawione,skrzącespojrzeniaobracałysiękumorzu,wciąż
pustemuiniewinnemu.
BrunozerknąłnaAmalrykaiuśmiechnąłsięledwiezauważalnie.
Wiedziałdobrze,żenależyondostronnikówdeHomedesaiwrychły
ataktureckiniewierzy.Przeczuwałteż,żebratzrobiłbywiele,bymóc
zakląćrzeczywistość,żeniechętnieruszywdalsządrogę,wobawie
byostrzeżeniarybakównieokazałysięprawdą.
–Pilnujkoni–nakazałErhanowi.–Jazaś…Ech,nieważne.
Jakzwykleniemiałochotydołączaćdoinnychbraci,
rozprawiającychcorazgłośniejiśmielej.Niezwracającnasiebie
niczyjejuwagi,pchnąłdrewnianewrotaiwkroczyłdoświątyni.
Panowałtuchłodnypółmrok,przesyconyzapachemkurzu
igorącegowosku.Wstrużkachświatła,padającychprzezwąskieokna,
widziałfragmentyobrazów,złoceniawokółołtarzaorazrzędy
dumnych,prostychświec.Jakiśnowicjusz,zajętyichzapalaniem,
drgnąłnawidokrycerza,dwajinni,skryciwcieniach,zaczęli
pospiesznieszeptać.
Brunouklęknąłpowoli,wykonałznakkrzyżaiuniósłgłowę.
