Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
potrzebowała,pani.
Katarzynapodziękowałamu,zasunęłazasłonyiwtuliła
sięwfutra.KsiążęHenrykjązaintrygował.Był
przystojnymmłodzieńcemoniewątpliwymuroku
i,cowięcej,wtakkrótkimczasiezdążyłokazaćjejtyle
uprzejmości.Arturbyłpowściągliwyiniepewnysiebie,
aonaniemogłaprzestaćsięzastanawiać,jak
potoczyłobysięjejżycie,gdybyzostałaprzeznaczona
jegobratu.Czyodczuwałabywiększąekscytację
ipodniecenie?Ach,nawetnasamąmyślotymczułasię
nielojalnawobecArtura.Jakmogłarozmyślaćwten
sposóbodziesięciolatku?Niemniejzłatwościądostrzegła
wchłopcucechyprzyszłegomężczyznyinietrudnobyło
zauważyć,żeHenrykbeztrudumógłbyprzyćmićbrata.
DajBoże,abyniemiałzbytwygórowanychambicji!
Katarzynastałazamyślona,próbującopanować
ekscytację,podczasgdydoñaElvirawrazzpokojówkami
przygotowywałająnalondyńskiepowitanie.Onesame
byłyjużwystrojonewwytwornehiszpańskiesuknie
zezłoceniamiihaftami,aterazpomagałyksiężniczce
założyćfortugał.Zawiązałyjejsuknięspodniątakciasno,
żeledwiemogłaoddychać,apotemubrałyjąwciężką,
aksamitnąsuknięzrękawamiwkształciedzwonuipełną
marszczonąspódnicę.
GdyKatarzynaprzeglądałasięwzwierciadle,
spostrzegławodbiciu,żejejprzyjaciółkaMariapróbuje
ukryćuśmiech.
‒Tasukniajesttakszeroka,jakjawysoka.Jestem
zbytniskanatakiubiór‒stwierdziłaksiężniczkanamyśl
ofortugale.‒Dlaczegoniemogęubieraćsięwedług
