Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
towarzystwiezjeśćobiad.
–Jakto?Jamamusiąśćtam,wjadalniprzystole?–
spytała,zaczerwieniwszysię.
–Notak–potwierdziłaWalentowa.
PomimożetapropozycjazaskoczyłaSonięnienażarty,
niedługosięnamyślała,zgodziłasięnanowąrolęwtym
domu.
Nawetuczułapewnegorodzajuulgę,żesytuacja
wyjaśnisięotyle,iżmożepóźniejwjakiśsposóbudajej
sięodwdzięczyćtemustarszemu,dobremupanuzato,
żewykupiłbiednądziewczynęzniewolisutereny.
Zwielkątremądygnęłajakpotrafiłanajpiękniejprzed
panemsiedzącymjużprzystole.
–Aa–powiedziałmężczyzna,skłoniwszykuniej
głową–proszę.
IwskazałSonikrzesłooboksiebie.
Siadłaijakjąlokajprzedteminstruował,nalałapanu
isobiezupyzwazy.
Rzymskiuśmiechnąłsię.Kobiecatroskliwość,której
mutakbardzobrakowałoodczasuzerwaniazWładzią,
miaładlańwtejchwilispecjalnyurok.
Tymrazemjednakbyłwiernyswemuprzekonaniu,
żeWładkabyłaostatniąwszeregutrwałych(względnie)
jegoromansów.
PostanowiłsobiemłodziutkąSoniętraktowaćjakoswą
damedecompagnie
.Inicwięcejodniejnieżądać,prócz
towarzyszeniamuniekiedydocukierni,nadancing,
doteatrulubnaspacer.
Poprostumusiałczućkołosiebieobecnośćkobiety,
abymócegzystować,nienudzącsięsamotnością.
Soniazdumionabyłazachowaniemsięwzględemniej
