Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tędziewczynkędotejkobietynagarnuszek.Zapłacilioni
zadziesięćlatzgóryiwyjechaligdzieśdoAmeryki,czy
coś.Totababasiętłumaczy:„Żywięjąiżywię,tęSonię,
iżywię.Forsananiązostawionajużdawnowyszła,
aSoniatylkobyjadła.Niemamnajejubranie,ażmijej
żal,żedziewuchaniemaconasiebiewłożyć.Aco
jabidnamogie?”.
Rzymski,zabierającsiędopoobiedniejdrzemki
naotomanie,zawiadomiłlokaja,żechętnie
porozmawiałbyztąbabą,comadziewczynę
dosprzedania,oileJózefpostaramusięprzedtem
pokazaćtępannicę.
JakiśczaspotemSoniamieszkałajużwkuchnirazem
zestarąkucharkąRzymskiego.
Zarównolokaj,jakikucharkastaralisięumilićnowe
mieszkaniemłodocianejsublokatorce.
Odgrywałaturolęsubretki.Soniasłyszała,boobijałojej
sięouszy,żepanRzymskizapłaciłzaniąbabie,którasię
niądotądopiekowała,jakąś,wjejmniemaniu,
fantastycznąsumę.
Dziwiłasięmocnotejhojnościpanazpierwszego
piętraistarałasięjaknajspieszniejowładnąćarkana
sztukiusługiwaniapanuzpanów.
Nieorientującsięwsytuacji,naraziedziwiłasię,
żekucharkailokajoszczędzająjejsiłyirzadkosięnią
wyręczają.
Walentowa,kucharka,zapieniądzeswego
chlebodawcypotrochuskupywałaróżnedrobiazgi
iszczegółygarderoby,którychbrakgwałtownySonia,
wychowanawsuterenie,odczuwała.
Idopierootworzyłysięnaiwnejdziewczynieoczy,gdy
kucharka,odgrywającateżwdomuRzymskiegorolę
gospodyni–zawiadomiłają,żepanchcedziśwjej
