Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wprowadzimyempirycznieweryfikowaneodmienneprzeciw-horyzonty(naprzykład
poprzezporównaniekontrastowychprzypadków;poprzezstawianiepytania,jaktenże
tematzostałprzepracowanyprzezinnągrupę,wewnątrzinnychramorientacji)”
(ibidem,s.30).
Oczywiście,własnościąomawianejmetodyinterpretacjijestobecnośćracjonalizacji
postfactum
–nakońcutrzebabyłowyselekcjonowaćiuporządkowaćwyniki,którebyły
jużznane,takabydziałaniedałosięspójnieopisaćizinterpretować.Analogiczniejak
winnychbadaniachrekonstrukcyjnych,takiwdyskusjigrupowejorazindywidualnej,
osobaprowadzącadyskusjępowinnaumożliwić„swobodnyrozwójtokuwypowiedzi,
wsposóbodpowiednidladanegoprzypadku(grupy)”(Bohnsack2004,s.45).
Wpraktyceoznaczatopozwalanie(izachęcanie),byosobybiorąceudziałwdyskusji
samepodejmowałyzagadnienia,któresądlanichnajistotniejsze,tematykę
„centralnych”przeżyć.TeresaBaumanpodkreśla,żejeśliwwypowiedziachbadanych
systematycznieiuporczywiepojawiasięjakiśproblemczywątek,toznaczy,żejest
toważnedlanichzagadnienie(Bauman2001,s.350).Natomiastwartopamiętać
równieżotym,że„niemałarolaprzypadateżanalizietego,conieznalazłosię
womawianychprzeżyciach,tychtematóworazprzestrzenidoświadczeń,którewydają
siędladanejgrupyobce,zostałyprzezniąpominięte”(Bohnsack2004,s.46).
Rekonstrukcjadeklaracjimłodzieży,zktórąpracowałam,wymagałaponadtowglądu
wstrukturęichżyciaicodziennegozachowania,któreokazywałosięniezawszezbieżne
zwyrażanymwprost(naprzykładwankietachdotyczącychempatii)brakiem
zainteresowaniaświatemwartości,uporczywąnegacjąpraktyczniewszystkiego,
odmowąprzyjęciajakiejkolwiekstrategiiplanowaniaswojejprzyszłości,anawet
poruszaniategotematu.Okazałosięmiędzyinnymi,żewspólnieoglądanefilmy
spowodowałynietylkorozładowanienapięcia7,alerównieżprowokowałytwórcze
dyskusjeizrzucaniemasek,podktórymiskrywałasięniejednokrotnieogromna
wrażliwość,niemożliwajednakdozbadaniapoprzezankietę.Samoprzejście
dorefleksyjnejumiejętnościmówieniaosobieizadawaniasobiepytańpoprojekcji
odczytujęjakoogromnysukceswychowanków.
Inspiracje:GorgonaMeduza
Zanimprzejdędozreferowaniastanubadańdotyczącychzagadnieniafilmoterapii,
pozwolęsobiezacytowaćobszernyfragmentz
Teoriifilmu
SiegfriedaKracauera,który
kilkalattemuzainspirowałmniedorozważańnatematterapeutycznychmożliwości
filmu.Zdaniatepomogąrównieżpodkreślićrazjeszcze,wjakimznaczeniutermin
„terapia”będziefunkcjonowałwniniejszejpracy.„Kinopozwalanampoznaćświat,
wktórymżyjemy.Ukazujezjawiska,któremajądużeznaczenie.Stawianastwarzą
wtwarzztym,czegosięlękamy.Inierazkażenamkonfrontowaćzdarzeniazżycia
zwyobrażeniami,jakieonichżywimy.[…]UczyliśmysięwszkoleoGorgonieMeduzie,
którejtwarzbyłatakokropna,żejejwidokobracałludziizwierzętawkamień.Gdy
AtenakazałaPerseuszowizabićpotwora,ostrzegłago,bynieważyłsięspojrzećwtwarz
Meduzy,tylkopatrzałwjejodbiciewwypolerowanejtarczy,którąmudała.Posłuszny
przestrogombogini,PerseuszściąłHermesowymSierpemgłowępotwora.Morałtego
mitujestoczywisty.Niemożemywidziećoczywistychokropności,ponieważnasoślepia
paraliżującystrach;prawdęonichmożemypoznaćtylkozobrazów,którejewiernie
reprodukują.Oweobrazyniemająnicwspólnegozimaginacyjnymoddaniemprzez
