Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Światfikcjifilmowej(inietylko)możeoddziaływaćrównieżnaocenęświata
rzeczywistego,atakżenaocenę,jakąwystawiawidzsamemusobie.Wefekcieprocesu
nakładaniasięnasiebiedwóchświatów,ichwzajemnegofiltrowania,tworzonezostają
bowiemnoweznaczeniaizmieniasięnaszerozumienierzeczywistościnasotaczającej
oraznassamych.Uchwycenietychzmianipróbazrozumienia,wjakisposóbnadawane
sąznaczeniafilmowi(ijakąrolęodgrywająwtymprocesiewartości),atakżehistorii,
którąprzedstawiaorazodniesienietegodoswojegożycia,jestbardzotrudne,ale
wpewnymzakresiemożliwe.
Wprzypadkutegotypurefleksjibardzopomocnaokazałasięrównieżmetoda
interpretacjidokumentarnej,któramacharakterrefleksyjnyirekonstrukcyjny;ukazujące
sięwtrakciebadańzjawiskojestinterpretowaneorazznaczeniowodookreślane.Moje
podejściebliskiejesttejmetodzieprzedewszystkimwtymsensie,żeniedążyłam
wpierwszejliniidoweryfikacjiuprzednioprzyjętychhipoteziteorii,zależałomigłównie
nadopuszczeniudogłosubadanychosób;przyjęłamichcodziennysposóbopisu
rzeczywistości,dopieropóźniej–napodstawiemateriałuzebranegowczasiebadań
–przeszłamnapoziominterpretacjibardziejogólnej,porządkującejiomawiającej
ówmateriał.Referującprzebiegbadaniawtrzeciejczęściksiążki,skupiłamsięnatej
drugiejfazieinterpretacji.
Podejmującpróbęanalizywypowiedzinajpierwgrupy,apóźniejposzczególnych
wychowanków,starałamsięwydobywaćznichprzedewszystkimaspektyistotnedla
rozważańofilmoterapii.Oczywiście,wpierwszejkolejnościuwagazostałaskupiona
natym,coosobybiorąceudziałwzajęciachmówiłynatematobejrzanychfilmów,jak
jeodbierałyijakienadawałyimznaczenia,natomiastrównieważnebyłouchwycenie
nietylkotego,comówiły,alerównieżjakmówiły,wjakichprzypadkachspontanicznie
podejmowałynarracjęijakieemocjetemutowarzyszyły.
Badanietego,jakieobiektyiwydarzeniapodlegałysilnejoceniepozytywnejlub
negatywnejpozwoliłopośredniouchwycićrównieżświatprzeżyćwewnętrznych.
„Przejścieodinterpretacjiformułującej(immanentnej)dointerpretacjirefleksywnej
(dokumentarnej)wyznaczarównieżprzejścieodpytańtypu:
co?,
dopytańtypu:
jak?
.Należyturozróżnić,cojesttematem[wypowiedzi]ipodlegainterpretacji
formułującej,odtego,jakdanytematzostajerozpatrywany,wjakichramachzostaje
podjęty,wjakim
modusoperandi
zostajerozwiniętywwypowiedziachbadanych.
Podstawowymzadanieminterpretacjiformułującejjesttematycznypodziałtekstu,
odkodowaniestrukturycałejwypowiedzigrupylubjednostki”(Bohnsack2004,s.29).
Interpretacjaformułującabazujenadosłownejanalizie–zostajezreferowaneto,
cozostałopowiedziane.Natomiastinterpretacjarefleksywnaprzekraczatenpoziom
komentarzaizmierzadoidentyfikacjicharakterystycznego,specyficznegosposobu,
wjakibadaneosobypodejmująkonkretnetematyijakjeprzeżywają,oglądającfilm.
Wskróciemożnabyująćtakisposóbpostępowaniamianemprzejścia„odobserwacji–
dointerpretacji”.Ważnajestwtymwypadkuanalizaporównawcza,gdyżwzórorientacji
(sposób,wjakibadanipodejmujątematykę)uwidaczniasiępoprzezzestawienie
zinnymiprzypadkami,gdzietesamezagadnieniazostałypodjętewróżnysposób,
chociażbyzewzględunaodmienneżyciowedoświadczenie.Analizaporównawcza
tworzyzatemzasadnicząheurystykęinterpretacjidokumentarnej.Oczywiście,uwikłanie
badaczainterpretatorawewłasnypunktwidzenianiezostajeprzeztoautomatycznie
zawieszone,wydajesięzresztą,żenigdyniejesttowpełnimożliwe,aleprzynajmniej
zostaje–wpewnymzakresie–poddanemetodologicznejkonsekwencji,„kontroli”,„gdy
