Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rozumiem.Nie,odeślemyjątąsamądrogą,jakąprzybyła.
–Możewynająłbymfrancuskiegochłopcadopomocy
wgospodarstwie,atyzatrzymałabyśjądotowarzystwa?–rzekł
Mateusz.
–Niepotrzebamitowarzystwa–odburknęłaMarylaszorstko.
–Niemamzamiarujejzatrzymywać.
–Zrobisztak,jaksamazechcesz–odpowiedziałMateusz,wstając,
iodłożyłfajkę.–Idęspać,dobranoc!
Mateuszwyszedł.WkrótceiMaryla,zezmarszczonymczołem,
pozmywawszynaczyniakuchenne,udałasięnaspoczynek.Nafacjatce
zaś,piętrowyżej,leżałosamotne,bezdomne,spragnionemiłości
dziecko,któregorzkipłaczukołysałwreszciedosnu.
