Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OΠwewnętrznej”iΠzewnętrznej”władzyobrazo!w...
21
Niemożnawykluczać,żewprzypadku<<obrazoznaw-
stwa>>wogóleniechodziosamodzielnądyscyplinę,atyl-
koozbiorczepojęcie,którenagruncieluźnegorodzinnego
podobieństwałączywieleprzemyśleńdotyczącychobra-
zów-przemyśleńtreściowoimetodycznieheterogenicz-
nychiwywodzącychsięzróżnychdyscyplin.Jeśliwgrę
wchodzitenostatniprzypadek,tonienależałobymówić
o<<obrazoznawstwie>>wliczbiepojedynczej,aleraczej
używaćwliczbiemnogiejokreślenia<<naukioobrazie>>7.
Niemieckiautorpodkreśla,żenaukioobrazieniemogą
uciecodnamysłunadpojęciemobrazu,atymsamymniemogą
obejśćsiębezrefleksjifilozoficznej,która-wzależnościod
proweniencjiiprzyjętejliniiteoretycznej-wyznaczadziedzinę
przedmiotowąobrazoznawstwa:
Innymisłowy-piszeWiesing-ktochcepracowaćnauko-
wonadwszystkimiobrazami,pracujeprzedewszystkim
nadpytaniem,czymjestobrazizjakichpowodówcośjest
obrazem-iwłaśnietopytaniewymagaodpowiedziwy-
łączniewtrybieargumentacji(ł)Niechodziozbadanie
tego,cozostałoskategoryzowane,aleozbadaniekategory-
zacji:właśnieopojęcieobrazu(ł)Odkonkretnieprzyj-
mowanegofilozoficznegostanowiskazależy,czydogrupy
obrazówzaliczymygwiazdozbiór,obrazzwierciadlany,
cień,kaligram,diagram,abstrakcyjnąfotografię,cyberne-
tycznąprzestrzeń,mapęlubodciskstopy
8.
7
L.Wiesing,Sztucznaobecność.Studiazfilozofiiobrazu,Warszawa2012,
8
s.6.
Ibidem,s.11-12.
