Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięparajakw
Taksówkarzu
.Czułemsię,jakbym
przyjechałdodomu,corozbudzałoemocjeisprawiało,
żebyłemsmutnyizagubiony.
SyndromXXIwieku–znaszdanemiejscetakdobrze,
żeczujeszsięznudzony,zanimwogóledoniego
dotrzesz.
ZNowegoJorkunajżywiejzapamiętałempopiół.Był
ondosłowniewszędzie–naulicach,skrzynkach
pocztowych,samochodachczydachach.
Przechadzającsiępomieście,przesuwałempalcami
pogrubejwarstwieszaregopopiołuzalegającego
naparapetach.Iskrzyłsięniczympiryt.Zaiste,było
wnimcośiskrzącego.
Imbliżejmiejsca,wktórymniegdyśstaływieże
WorldTradeCenter,tymwarstwapopiołustawałasię
grubsza.Zaszedłemtamigapiłemsięniczymhiena
cmentarnaprzezogrodzeniezsiatkistalowej,
pozorującmilczącąsolidarnośćzofiaramiiżywiąc
nadzieję,żezobaczęichciała.Kupagruzuzpiekła
rodemwciążsiępaliła.Wpowietrzuunosiłsiępopiół.
Miastocuchnęłoibyłobardzociche.
Wokolicachtejgórypłonącychkamieniwidniały
pośpieszniewykonanetablice,plakatyilisty.
Przyklejanojenakażdychdrzwiachioknach
budynków,naszybachtaksówekiaut,przytwierdzano
jedolampulicznych.Nakażdejznichwidniało
nazwiskoosobyzaginionej,częstowrazzezdjęciem.
Czyktoświdziałmojegosyna?ManaimięOscar,mógł
stracićpamięć,mógłodnieśćobrażenia.Proszę
dzwonić.Proszędzwonić.
Popiółrównieżwidziałemwcześniej,taksamojak
tsunamiogniaprzelewającegosięwśródwysokiej
zabudowyiwalącychsięwieżowców(
Dzień
Niepodległości,KingKong
).Nowościąbyłytebolesne
