Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MarianKowalski:WołaniemewRW2010
Codzienniejaknałogowiecmusiałbraćjejdużądawkę,zdnianadzieńwiększą,by
mógłspokojniezasnąć.Nawetkiedyprzeglądałmagazynyerotyczne–wszędzie
widziałIngę,jejciało,myślamibyłprzyjejintymnychstrefach.
–Możejestemchory–mruczałdosiebie–aletojestpięknadolegliwość.
Poskończonympokazieudałsiędogarderoby.Ingawłaśnierozpinała
bawełnianąsukienkęzkwiatowymwzoremwtonacjibeżowej,więcpomógłjązdjąć.
Stanęłaprzednimwdwuczęściowymbikini,zeskąpymdołemiszczątkowągórą.
Nieonjedennaniąpatrzył;naparapecieoknastałamewaiwgapiałasięw
dziewczynę.Mężczyznakilkarazyuderzyłdłoniąwszybę,płoszącptaka.
–Przeklęteptaszyska,wszędzieichpełno.Jakbynasśledziły.Jestich
prawdopodobniewięcejniżludzi.Czaszacząćjetępić,nimziemiastaniesięjednym
wielkimmewimgniazdem.
–Szukająpokarmu.–Usprawiedliwiałaobecnośćptakówwmieście.–Morze
imgoniezapewnia,więcprzylatująnaląd.
–Taaak...Gdybymmógłwierzyć,żetylkojedzeniaimbrak–mruknął.
–Jesteśzabawny.Podejrzewasz,żemniepodglądają?
–Jestemgotówoskarżaćjeowszystko,conajgorsze!–burknął.
PodszedłdoIngi.
–Toteż?–spytał,dotykającbikini,zwielkągotowościądozupełnego
obnażeniadziewczyny.
Kiedyśpeszyłojąjegozachowanie,potemirytowało,wkońcuprzywykłai
przyjmowałagotakim,jakimbył.Zamiastodpowiedziuniosłaręce,zwyrazem
zmęczeniapoddającsięjegowoli.Tadziewczęcauległośćpobudziławyobraźnię
Joachima,wywołałaekscytację.Zdejmującstanik,jużdoznawałtejerotycznej
emocji,którapowinnaprowadzićdozjednoczeniaciał.Zsunąłzniejdolnączęść
kostiumuiprzylgnąłdonagiegociała,napierającnaniemocno,prawymkolanem
starającsięrozsunąćuda,ustamipieszcząclewąpierś.
–Idziemydociebieczydomnie?–spytał,odrywającnachwilęustaodsutka.
21
