Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tomiejsce.Toważne,zdobywaćnowąwiedzę.Przezcałeży-
cie,ażdoostatniegooddechu.Żebytylkoniemusiałajuż
oddychać.
–No,dalej–powiedziałczarnydomałego,któryciągle
byłzajejplecami.
Dobrze,żetoon,pomyślałaszczęśliwa.Mógłtozrobić
tennieuprzejmy.Uczucieszczęściazalałojejmyśliiniebyło
jużpodartychmajtek,którektośmógłbynaniejmartwej
zobaczyć.Naniej,któranagleniemożeobciągnąćzadartej
spódnicy.
Tobyłojużpokolejnymdalekimstrzale,któryrozległsię
tegopięknegoletniegodnia.
