Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział2
WitekiOlga
Olgaprzyjechaławlipcu,wśrodkulata.Witekpamiętał
deszczeprzedjejprzyjazdem,kilkadnichłodu,wzgórza
zarzekąwoparachmgły.Aonajakbysłońceprzywiozła.
RanopoprosiłCentowiczaosamochódiozwolnienie
nakilkagodzin.PojechałpoOlgędoStrzelna–miała
przyjechaćnocnympociągiem.Chodziłpoperonie,
czekającnażonę.
Wszystkiezapachylatawróciły–tam,nakamiennej
płycieperonu.Zapachrozgrzanychpodkładów.Kasztany
wsłońcu,obokbudynkówstacji.Ciepływiatr,niebo,
wolnopłynąceobłoki.Szaryńskimyślałożonie.
Przypomniałsobiepierwszeumówionespotkanie
naperoniekolejkiwąskotorowej,którawtedydojeżdżała
doBelwederskiej.OlgamieszkaławKonstancinie.
Pamiętałswójniepokój,gdyprzyjechałakolejka–chciał
zobaczyćOlgę,jaknajprędzej,szukałjejwśródludzi,
którzywysiedli.Ipamiętałradość,kiedyprzyszła
wkońcu–jeszczetrochęobca,szczupłastudentka
wpaletkuobszytymrudymfuterkiem.Miałagranatowy
bereciknagłowie.Poznalisięnazabawie,wklubie
studenckimCzerwonaOberża,woficyniekamienicy
naKruczej.Przyszłazkoleżankami.ZatańczyłzOlgą
kilkarazy,potemwyprosiłspotkanie.Pobralisię
podwóchlatach,trochęwbrewwolirodzicówOlgi.Witek
częstosięzastanawiał,jakawłaściwiejestjegożona.Czy
byłoimdobrzerazem?Czyżycienabrałobarwy,
zmieniłosięnalepszepoślubie?Kłócilisięczęsto
zbłahychpowodów.Wrozmowachzarzucałżonie,
żetraktujegozrezerwą,chłodno.–Niejesteśmy
udanymmałżeństwem–powtarzał.Jegourojone
pretensje,jakmówiła,irytowałyjąbardzo.–Oco
cichodzi?Dlaczegoniepotrafiszżyćnormalnie?
Złenastrojeikłótniezdarzałysięczęściejostatnio
–przedwyjazdemwsprawienowejpracy.Czułsięźle
wWarszawie.Mówił,żeprzerażagoperspektywa
nudnegoiukładnegożycia.Powolnegozdobywania
mieszkania,mebli,samochoduitakdalej.Żechciałbyżyć
