Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
etnografalubetnografkidoempiriiirzetelnośćwjejprzedstawianiu.
Świadomawłasnychograniczeńpoznawczych,przywołujęswoje
doświadczenieterenowe.Niestaramsięmówićwczyimśimieniubądź
zobcegopunktuwidzenia,opowiadamjednakcudząhistorię,
zapośredniczonąprzezmojąrelacjęzludźmiiterenembadań,siłą
rzeczyprzetworzonąprzezmojąkreatywnośćiinterpretację,alesilnie
osadzonąwempirii.Poważnie„braćpoduwagęto,coonimówią
irobią”oznaczadlamnienietylkoskrupulatnąrelacjęzbadań,ale
traktowaniemiejscowychkoncepcjinarówniztymi,którewywodzą
sięzakademickiejteoriikultury.Jedneniemogąbyćnarzędziem
analizydrugich,alerównorzędnymiśrodkamidodyskusjinad
rzeczywistością.
PodobnezałożeniepostulujeEduardoViveirosdeCastro(2015),
pisząc,żeantropologianiepowinnazajmowaćsię„reprezentacjami”,
„kategoriami”czy„procesamikognitywnymi”badanychspołeczeństw,
alepoważnymtraktowaniemmiejscowychkoncepcji
(concepts):„Podejmowanierdzennychideiikoncepcjioznacza
przyznanie,żezawierająoneodpowiedniefilozoficzneznaczenialub
potencjałfilozoficznegozastosowania”(2015:19).LilaAbu-Lughod
(1991)zkoleizachęcadopisaniajaknajbliżejbadanegoterenu
iodnoszeniasiędopartykularyzmówmiejscowych.Takiewłaśnie
przyjęłamzałożenie,dlategozdecydowałamsięwyprowadzićmoje
kategorieanalitycznezterenuinietraktowaćichjakoprzedmiotu
opisu.Zdajesię,żewtensposóbmożnauniknąć„przemocy
symbolicznej”wobecbadanychspołeczności,comogłobynastąpić
wprzypadkuprzyjęciailuzjiobiektywnegoopisuczydokonywania
generalizacji.
Tekwestiebyłyjuższerokokrytykowanewantropologii
kulturowej(Abu-Lughod1991;Geertz2000;CliffordiMarcus1986),
choćnadalpozostajepoważnyproblemzawłaszczaniaobcych
systemówwiedzyiprzetwarzaniaichprzezzachodniąepistemologię
