Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zniedzieli05/08/90ziałpoprostukrytycznąpogardądla
telewizji,aczęśćnajbardziejkrytycznychartykułów
dotyczyłanieniskiejjakościprogramów,lecztego,
żetelewizjastałasiępogardygodnymnarzędziem
rozkładukulturowego.Wpodsumowaniuroku1990letnie
hitykasowespodznaku„kraksyipożaru”,wktórych
„realizm…najwyraźniejcałkiemwyszedłzmody”,Janet
Maslinpotrzebowałazaledwiejednegoakapitu,aby
namierzyćswojegoantyrealistycznegowinowajcę:
„O«prawdziwymżyciu»słyszymytylkowprogramach
telewizyjnychzbudowanychzpiętnastosekundowych
bitówdźwiękowych(wktórych«prawdziwiludzie»nie
tylkowyrażająsięzapomocązwięzłych,gładkich
truizmów,alezdająsięwręczmyślećwtensposób,być
możewrezultacieoglądaniazadużourabiającej
rzeczywistośćtelewizji)”4.AniejakiStephenHolden
wartykule,któryotwieramiażdżącaocenastanu,
wjakimznalazłasięmuzykapop,wyrażadoskonałą
znajomośćkulisobiektuswojejnienawiści:„Muzykapop
niejestjużświatemsamymwsobie,leczprzybudówką
telewizji,projektującąpoprzezstrumieńkomercyjnych
obrazówkulturę,wktórejwszystkojestnasprzedaż,
ajedyneliczącesięwartościtosława,władzaipiękne
ciało”5.Niematemukońcaw„Timesie”,artykuł
zaartykułem.Znalazłemtegorankatylkojedentekst
zdziałusztukiirozrywki,którymiałcośbudującego
dopowiedzeniaotelewizji,abyłtoentuzjastycznyartykuł
otym,żemasaabsolwentówIvyLeagueprostozeszkoły
leciostatniodoNowegoJorkulubLosAngeles,abyzostać
scenarzystamitelewizyjnymiizgarniaćnastarciegrubo
ponaddwieścietysięcydolarów,cieszącsięszybkim
awansemdostatusuminoderyjnychproducentów
znotesemnapodkładce.Podtymwzględem„Times”
z05/08/90jestdobrymprzykłademdziwnejmieszanki,
zktórąmamydoczynieniaodparulat:smętnapogarda
dlatelewizjijakoproduktutwórczegoisiłykulturowej,
wpołączeniuzdziecięcąfascynacjązaekranowymi
mechanizmamiwytwarzaniategoproduktu
iprojektowaniatejsiły.
