Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–CzypannaKornjestdzisiajwpracy?–Policjantprzeszedłodrazu
dorzeczy.
–Nie,aocochodzi?
–Jestemjejkrewnym,przyjechałemzTarnopola,chciałemsięznią
widzieć.Sąsiadkapowiedziała,żeniemajejodkilkudni.
–Panbyłtujakieśdziesięćdnitemu,zapamiętałempana.
Rafałsięzdziwił.Wtedywydawałomusię,żestaryarchiwistajest
takzajętyswojąpracą,żeświatabożegopozaniąniewidzi.
–Faktycznie,byłem.
–AlepanniejestzTarnopola,panjestzWarszawy–zauważył
mężczyznaiKrólprzyjrzałmusięzuwagą.
–Jakpantopoznał?
–Słyszęto–odparł,wzruszającramionami.
Rafałsięuśmiechnął.
–Gratulujęsłuchu.Aleniemaznaczenia,skądprzyjechałem,
niepokojęsięjejzniknięciem.
–Jateżzachodzęwgłowę,comogłosięstać.Początkowo
ukrywałemjejabsencję,robiłemzaniązygzakwksiążceobecności,
myślałem,żemożechoruje.Tenstaryportierjużtrochęniedowidzi
ichybaniezauważył,żeonanieprzychodzi.Potrzechdniach
posłałemdoniejwoźnego,wróciłzniczym.Cogorsza,dowiedziałsię,
żewyszławpośpiechuzdomuiniewróciła.
–Mnieteżsąsiadkapowiedziała,żepannaKornuciekła.
–Uciekła?!Przedkim?!–zawołałarchiwista,poczymzniżył
głos.–PrzedGestapo?
–Obawiamsię,żegorzej.Tosprawaosobista,mampewne
podejrzenia–dodałpochwilipolicjant,zastanawiającsię,ilemoże
powiedziećtemustarszemuczłowiekowi.
–Jazauważyłemwostatnichdniach,kiedyjeszczeprzychodziła,
żedziejesięcośniedobrego.Byłaspięta,wystraszona.Pytałem,czy
