Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
46
CzęśćI
PrzedwybuchemWielkiejWojny…
iMinisterstwaMarynarkiWojennejbyłwielkiksiążęAleksiejAleksandrowicz11,
awansowanydonajwyższegowmarynarcerosyjskiejstopniagienierała-admira-
ła.Ztytułupełnionejfunkcjipodlegałonbezpośredniocarowi.Jegozastępcąbył
tytularnyminister,adefactokierownikresortumarynarki,adm.FiodorAwiełan12.
OrganemdoradczymGłównegoNaczelnikaFlotyiMinisterstwaMarynarki
WojennejbyłaRadaAdmiralicji13.Najpoważniejsząwadąistniejącegodo1905r.sys-
temudowodzeniaikierowaniamarynarkąwojennąbyłomałowyrazisterozgrani-
czeniekompetencjimiędzyposzczególnymiorganami,cowefekcieprowadziłodo
biurokratycznegoprzeciąganiaspraw,czegonastępstwembyłam.in.dezorganizacja
systemuzaopatrzeniafloty.PogromflotyrosyjskiejpodCuszimązapoczątkowałza-
równozmianypersonalnejakiorganizacyjnewmarynarcerosyjskiej.15czerwca
1905r.carzdymisjonowałwielkiegoksięciaAleksiejaAleksandrowiczazfunkcji
GłównegoNaczelnikaFlotyiMinisterstwaMarynarkiWojennej14.Dymisjęotrzymał
11AleksiejAleksandrowicz(1850–1908)–w.ks.zdyn.Romanowów.Weflocieod1850r.,gdyż
jużwdniuurodzinzostałzaliczonydoGwardyjskiegoEkipażuiwyznaczonydosłużbywmarynar-
cewojennej.Oddziesiątegorokużyciauczestniczyłwrejsachzagranicznychokrętówrosyjskich,
podczasktórychprzeszedłteoretycznyipraktycznykurszdziedzinynaukmorskich.W1877r.
zaliczonydogronahonorowychczłonkówMikołajewskiejAkademiiMorskiej,awansowanyna
kontradmirałaorazzaliczonydoświtycarskiej.Podczaswojnyrosyjsko-tureckiej(1877–1878)do-
wodziłsiłamimorskiminaDunaju.Zasprawnezorganizowanieprzeprawywojsklądowychwyróż-
nionyzłotąszablą„ZaMęstwo”
.W1881r.nadanomurangęgenerała-adiutanta,desygnowanona
członkaRadyPaństwaorazwyznaczonoGłównymNaczelnikiemFlotyiMinisterstwaMarynarki.
W1882r.awansowanynawiceadmirała,arokpóźniejnagienierała-admirała.W1892r.desy-
gnowanynaczłonkaKomitetuMinistróworazdyrektoraMorskiegoKorpusuKadetów.W1905r.
zdymisjonowanyzestanowiskaGłównegoNaczelnikaFlotyiMinisterstwaMarynarki.Ostatnie
latażyciaspędziłwParyżu,gdziezmarł.PochowanywSt.Petersburguwgrobowcachsoboru
Pietropawłowskiego.Zob.W.I.Fiedorczenko,Switarossijskichimpieratorow,knigaI,Moskwa
2005,s.36–38;W.D.Docenko,ZnamienityjeludiSt.Pietierburga1703–2003.Biograficzeskijsłowar’,
St.Pietierburg2003,s.20.
12FiodorAwiełan(1839–1916)–weflocieod1855r.AbsolwentMorskiegoKorpusuKadetów
(1857).DowódcakrążownikapomocniczegoAzija(1878);klipraWiestnik(1879–1884),naktórym
wlatach1880–1883odbyłrejsdookołaświata;korwetyRynda(1884);fregatySwietłana(1885);
ponowniekorwetyRynda(1886).Odpoczątkulat90.powierzanomuważnefunkcjedowódczo-
sztabowe.Wlatach1891–1893byłszefemsztabuportuwKronsztadzie.W1893r.dowodziłeska-
drąokrętówFlotyBałtyckiej,któraodwiedziłaportwTulonie(Francja)wramachrewizytyzapo-
byteskadryfrancuskiejwKronsztadzie.Wlatach1895–1896zajmowałstanowiskozastępcyszefa
SztabuGłównegoMW
,awlatach1896–1903szefaSztabuGłównegoMW
.Wlatach1903–1905był
kierownikiemresortumarynarki(tymsamymzurzęduczłonkiemRadyPaństwa).Poklęscefloty
podCuszimąpodałsiędodymisji.Od1903r.generał-adiutant.Rangęadmirałaosiągnął30kwiet-
nia1905r.ZmarłwPiotrogrodzie(St.Petersburg).Zob.W.I.Fiedorczenko,Swita…,s.16–17;
W.D.Docenko,Znamienityje…,s.9–10.
13Szerzejoorganizacjinajwyższychwładzrosyjskiejmarynarkiwojennejprzed1905r.zob.
I.F.Cwietkow,Organizacyonno-mobilizacyonnyjeorganyiorganizacyonnyjestrukturyWMFRossii
(1695–1945),St.Pietierburg2000,rozdział2.
14WreskrypcieoodwołaniuAleksiejaAleksandrowiczazpełnionychfunkcjicarkurtuazyjnie
zaznaczył,iżnastąpiłoononaprośbęwielkiegoksięcia.Pozostawiłmuponadtoprawododożywot-
niegotytułowaniasięGłównymNaczelnikiemFlotyiMinisterstwaMarynarkiWojennej.Urządten
